Reino da Galiza

Aira Editorial publica a nova obra de Jorge Campos e César Cequeliños

Mapas destinados a dar a coñecer o reino da Galiza.

Grande acollida da iniciativa que ofrece esta sexta feira a súa última entrega.

Afirmaba Aristóteles que o entendemento pleno de calquera fenómeno pasaba pola irrenunciábel tarefa de comprender a súa orixe: unha máxima que aplicada á historia do pobo galego nos obriga a deter a nosa ollada sobre aqueles dirixentes, mulleres e homes, que un día tiveron o destino de Galiza nas súas mans. Ao abeiro desta necesidade naceu o coleccionábel 'Os reis e raíñas da Galiza. 1.000 anos dun reino de seu', decidido a pór en valor a historia daqueles soberanos e soberanas cuxa memoria foi arrebatada ao país a través dun proceso político-ideolóxico destinado a perpetuar a súa submisión.

A protección da música e da poesía, á que os dous reis eran afeccionados, provocaría unha eclosión do uso literario do galego-portugués.

A galego-leonesa foi unha das primeiras monarquías europeas en utilizar símbolos heráldicos.

O fracaso da revolta irmandiña e particularmente a derrota da rebelión galega, na que acadaron o papel de símbolos Pardo de Cela, Pedro Madruga ou o Conde de Lemos, deixa Galiza fanada, frustrada, inerme ante a expansión de Castela e presa na roda colonial.

A sombra do esquecemento, cando non da deturpación, rodeou o Rei de Galicia até non hai moitos anos.

En vez de insistir no desfasado modelo da “Reconquista”, de marcado talante ideolóxico, sería moito máis frutífero indagar no papel desempeñado pola influencia alternativa de dous ámbitos veciños e en competencia, o andalusí e o franco.

Quizais fose interesante sinalar que o idioma galego está presente nas Crónicas de Froissart. Tanto é así que a propia muller do duque de Lancaster o usaba. Lembremos que o historiador Francisco Rodríguez xa advertiu que o pai de Constanza de Castela, o rei Pedro I, usou esta lingua por ser educado nela.

A catedral de Santiago de Compostela atende tamén á axenda internacional do Reino de Galiza e a súa acción diplomática no marco europeo.

A escritora Emma Pedreira e o escritor Héitor Picallo resgatan para 'Sermos Galiza' a historia do pergameo de Fradegunda, que cumpriu 1.120 anos e que tras un periplo polo país foi parar ao Arquivo Histórico Universitario de Compostela.

Galiza, malia estar controlada polo titular do reino de Castela, mantíñase firme ante a liña atlantista, polo que son moitos os nobres galegos que intentan que se perpetúen os dereitos da casa de Borgoña: Xoán Fernández Andeiro, Men Rodríguez de Seabra e Fernán Ruiz de Castro, entre outros, serven de bo exemplo. Mais logo do pasamento de Pedro I, quizais este Castro foi a alma mater do propósito de impulsar un rei afastado de Castela, neste caso portugués, para gobernar o territorio galego. 

Deulle entrada na Coruña ao rei de Portugal e intentou coa familia Castro trazar unha alianza anglo-luso-galaica fronte aos Trastámara. Logo, refuxiado no país luso, rematou converténdose nun dos grandes diplomáticos na Europa da Guerra dos 100 Anos. O seu asasinato deu lugar á revolución portuguesa de 1387 que asentou a independencia a respeito de Castela.

Pedro Bolaño recibe como herdanza de seu pai o castelo de Torés, asentamento familiar, con tódalas posesións que isto significaba.

Yilliqiya ou Galisiya. Así aludían ao Reino de Galiza as fontes árabes, que achegan unha información que impugna o relato da historiografía españolista e que poñen sobre a mesa a súa importancia. Ibn Jaldun, o historiador árabe por antonomasia, dedica no século XV un capítulo da súa obra a elaborar toda unha historia dos Reis de Galiza.