Marga do Val29/05/2020

Fronteira

Afronteira dá a cara, con todos os seus múltiples significados, doe, manca e indigna. Desde que a palabra CoronaVirus se fixo corpo e...

Marga do Val22/05/2020

Caer ao chan

Trátase de non caer ao chan, seino por propia e dura experiencia. Cando o sistema inmunolóxico dun corpo non se pode facer cargo de...

Marga do Val15/05/2020

Detrás da máscara

A máscara vén para ficar. É unha moda imposta que converte os nosos territorios en espazos incógnitos para conquistarmos como o heroe ou...

Marga do Val08/05/2020

Desde 1833

“Café desde 1833”, esta frase aínda debe figurar no vello toldo, se non rachou de todo, da fachada completamente arruinada do vello Café...

Marga do Val01/05/2020

O ghuasap da parroquia

A miña parroquia chámase Mosende do concello do Porriño; limita coas parroquias de Chenlo, Pontellas, Ribadelouro (concello de Tui) e...

Marga do Val24/04/2020

23 de abril, vidas e libros

Cada vida é un libro que se abre e se fecha. Celebro as vidas que se abren, como unha flor de loto; a páxina aberta de Susanas e de...

Marga do Val17/04/2020

Aniversario

Fronte á esa parte da humanidade confinada, que conta arrogante nas estatísticas, lonxe daquela que non figura nin nos papeis, a vida...

Marga do Val10/04/2020

Ana

Vexo a chuvia desde a fiestra e non hai un mes que descubrín as fiestras na miña casa. Antes non sabía nada da veciñanza, non o digo...

Marga do Val03/04/2020

A dignidade, nas patacas

Abril fai o que quere, como di un dito alemán, en falando do tempo; que traía o sentidiño que marzo nos roubou. É tempo de mudarmos a...

Marga do Val27/03/2020

Alfred, quérote moito

Alfred é maior e está nunha residencia para persoas maiores na Renania Palatinada en Alemaña, non lle damos unha aperta, nin un...

Marga do Val20/03/2020

A escola lonxe da casa

Chegar á escola non era igual se se vivía na aldea ou na vila, as dificultades de moitas aldeas da montaña para que os nenos e nenas...

Marga do Val13/03/2020

Sen medo

O mundo para, se nós paramos, aínda que sexa en domingo, se nós paramos, acaba o domingo. Pensaba isto deitada na cama, con dor de gorxa...

Marga do Val28/02/2020

Entroidar

Entroidar é un verbo necesario para virarmos as cousas do revés, ocuparmos outros papeis e, con máscara ou non, brincarmos noutras...

Marga do Val21/02/2020

The Miño River

De rapaza doíame especialmente que Galiza non tivese ríos. Na nómina en que trazabamos o discorrer das augas do país que nos asolagaba,...

Marga do Val14/02/2020

A maternidade, na axenda política

“Teño que escribir unha biografía”, dixo o neno xa vai para un mes. Na súa cabeza ideou tres posibilidades: inventar un personaxe e...

Marga do Val07/02/2020

A miña avoa Benedicta e o pano do bulso

A miña avoa Benedicta naceu en 1905 na Quinta de San Xoán en Mosende onde os seu pais chegados de Vilar de Crecente traballaban de...

Marga do Val31/01/2020

Cabral, unha casa sen escudo

As casas contan a historia e non as sabemos oír. Hai lugares que merecen poemas, saíren ao escenario e seren terra, personaxe que...

Marga do Val24/01/2020

Helena, Cándida, Ana e Icía

Hai imaxes que non nos deixan impasíbeis, a educación tamén nos aprende a interpretar o que se agacha na súa contorna, o que non se ve,...

Marga do Val17/01/2020

Nós, na Gran Mazán

Todas as cidades e os lugares máis pequenos teñen un punto neurálxico; un punto nesa articulación de vértebras, do rueiro, da espiña...

Marga do Val10/01/2020

Cos Bombeiros Voluntarios de Valença

Camiñamos por onde nunca foi Fronteira, imos na Cabalgata de Reis desde Valença e levamos no corpo a infancia que nos vive e nos alenta,...

Marga do Val03/01/2020

Nós, Máis Alá

Comezamos a dicir que non hai tempo, que o ano xa voou, e perdemos a infancia. Cando observamos a rapazada correr para chegar á hora á...

Marga do Val29/12/2019

Tía Beatriz, benquerida

Lembro as palabras da avoa Benedicta retratándose cun cesto de roupa na cabeza, un neno da man, outra criatura no colo e outra no seu...

Marga do Val25/11/2019

A profe non sabe dicir que non sabe

“Mamá, Magus non vai volver máis á escola”. Con esta frase entrou o neno no coche, nin el nin os outros tres rapaces, nin as outras seis...

Marga do Val20/10/2019

Querido e chorado Iván

No patio central o trato é o silencio entre nós. Contestades as preguntas dun exame, hai un espazo branco no papel e o medo a ese espazo...

Marga do Val11/09/2019

Ezetaerre, compañeiros combatentes

Escríbovos con moita máis ilusión no futuro, na cabeza un retrouso cantado por vós; vén por un tendido de luz, por un fío vermello:...

Marga do Val15/08/2019

Xela, benquerida:

“De certo, a vida ía en serio”. Si. Ennobélase nos poemas e os versos vívennos. Tamén Gil de Biedma e antes, para nos falar da seriedade...

Marga do Val08/07/2019

Benquerido Soufian

E para quen vai a carta hoxe, profe? Moitas veces me fixeches esta pregunta, Soufi, con ese sorriso pícaro. Eu contestábache e despois...

Marga do Val18/05/2019

Benquerida Carme, amiga:

Esta non é a primeira carta que che escribo, gardas unha dos nos nosos tempos de mozas, cando a vida se non puña diante como un mar...

Marga do Val16/03/2019

Carta para os pais dos machotes

Non atopo palabras formais para o inicio desta carta, unha maneira en como dirixirme, un encabezamento, nin tan sequera sei a quen me...

Marga do Val25/11/2018

Seguras e libres

O día que a ía matar, Maca, saira o suficientemente segura da súa nova casa, un apartamento que alugara había uns quince días en Tui....