Centro Dramático Galego

As actividades do centro inciden nas colaboracións internacionais.

Manuela Rey, galega nada nunha parroquia de Mondoñedo, foi a grande estrela do teatro lisboeta de mediados do século XIX. Naceu en 1842 e finou aos 23 anos como primeira actriz do Teatro Dona María II.

O grupo ComTecArt da Universidade de Vigo crea unha peza interactiva.

Un elenco de 20 intérpretes traballa xa baixo a dirección artística de Tamara Canosa, quen asina tamén o texto xunto a Xacio Baño.

Crítica da obra do CDG 'Un hotel de primeira sobre o río'.

Un comunicado da Academia Galega de Teatro condenando o uso do castelán nas funcións da obra 'Shakespeare en Roma', que o Centro Dramático Galego levará ao Festival de Teatro de Mérida, pon de relevo as dificultades para representar en galego no Estado español e a falta de consenso existente nas estratexias para exportar o teatro —e, en xeral, a cultura— da Galiza ao exterior.

"A representación en galego suporía unha oportunidade incomparábel para recoñecer a pluralidade lingüística como principio básico da organización do Estado", afirman desde a Academia Galega de Teatro.

O día 29 de abril celébrase o Día Mundial da Danza, mais a danza contemporánea galega segue sen atopar o apoio da Xunta, que elaborou un Plan sen o consenso do sector. 
 

Preséntase o deseño gráfico e as liñas mestras que guiarán a MIT 2023.

A Asociación de Actrices e Actores da Galiza lembra a súa traxectoria on este galardón. Esta segunda feira, ademais, presentouse na Coruña o seu libro Sidi, unha viaxe cara a vida, editado por Hércules Edicións.

O Salón Teatro de Compostela acollerá, desde esta quinta feira e até o 29 de maio, a coprodución do Centro Dramático Galego que homenaxea á acriz María Casares no centenario do seu nacemento.

Están programadas todas as segundas feiras ás 20 horas a partir de mañá, 24 de xaneiro.

O CDG estrea esta quinta no Salón Teatro

Este domingo inaugúrase nova produción do Centro Dramático Galego 'Serva me, Servabo te'. O evento rematará a vindeira terza feira 7 de setembro.

A propósito da recente montaxe da 'Contenda dos labradores de Caldelas'. Carlos-Caetano Biscainho-Fernandes analiza neste texto un aspecto concreto da recente estrea do CDG: a declamación e a do verso en lingua galega. Un trazo que observa, ademais, nunha función na que interveñen actores  procedentes de varios puntos da lusofonía, cada un coa súa particular prosodia.

Cando non hai memoria non pode haber revolución. Dalgunha maneira, Terceiro acto ten a ver con iso: coa memoria e o teatro, ou coa desmemoria e a revolución. Ou coa desrevolución á que nos conduce o esquecemento. A obra é un manifesto, mais tamén un memorial de agravios, unha reconstrución da circunstancia que nos levou até onde estamos.

Como todos os anos, o 23 de abril conmemórase o nacemento de Shakespeare. E a súa morte. O que supón unha coincidencia digna da súa mellor traxedia.

Fan parte da xeración que inventou o teatro galego moderno á sombra dunha ditadura. Mantiveron as súas carreiras ao longo de máis de corenta anos e contemplaron as transformacións que a escena e o país experimentaron ao longo de máis de catro décadas. Agora toman o escenario do Salón Teatro para reivindicar e reivindicarse: Terceiro acto -a última produción do Centro Dramático Galego (CDG), dirixida por Andrea Jiménez e Noemí Rodríguez, da compañía Teatro en Vilo- cédelles a palabra e o protagonismo. 

Son froito das Residencias Cruzadas que tiveron lugar durante o mes de febreiro.