27/maio/13 2:49
De todas as imaxes que puidemos ver o pasado día 17 de maio, día da nosa lingua, eu quédome coa máis esperanzadora, aquela que nos amosa o futuro.
De entre as escenas, situacións, momentos que puidemos vivir, con chuvia e sen ela, con miles de persoas mobilizándose polo galego, festexando a lingua e esixindo poder empregala con normalidade, hai unha imaxe que queda na miña retina por enriba doutras. Por enriba de actos institucionais hipócritas, por enriba dun Presidente do Goberno cínico louvando (e ao mesmo tempo luxando a súa memoria) a nosa lingua e a quen loitou para que tivera un estatus que inda non ten. Máis alá do Presidente dunha outra institución que non se fai digno de tal e que nos fai supoñer un tempo con novas frontes. Por riba de malos e bos intres, de patrimonializacións e intentos de patrimonialización, e por riba da falta de patrimonialización.