Chan da Pólvora

Onte inaugurouse en Castro de Rei a Casa da Galería, un espazo cultural impulsado pola Fundación Margarita Ledo Andión que busca difundir o legado da escritora e cineasta chairega desde un concepto da acción cultural vencellado ao territorio. 
 

Breogán Xague, autor de Todos os lonxes, será o encargado de facer o recital de aniversario.

O real confróntase coa simulación do real no novo libro de Antón Reixa, 2ª man (Chan da Pólvora). O poeta desvela as trampas ideolóxicas que conforman a nosa visión do mundo, ao tempo que sinala os lugares onde se refuxia a beleza na sociedade contemporánea. O autor liberará a súa performance Acción Anakoluto no local Río Lagares de Vigo esta quinta feira.

A editorial Chan da Pólvora vén de traducir ao galego, por primeira vez, un libro da poeta Anne Carson, unha das figuras de máis prestixio no panorama internacional. E faino cunha obra na que a autora describe, entre outras cousas, a súa peregrinaxe a Compostela. 
 

A historia dos lugares sempre a constrúen as persoas que os habitan. A illa de Ons, pertencente ao termo municipal de Bueu, posuíu desde sempre unha idiosincrasia propia, asociada sobre todo á súa condición insular, cunha cultura e unha historia diferenciadoras. Tal é o caso da lingua, que forma parte do seu patrimonio inmaterial e que foi protagonista dunha profunda análise por parte de José Manuel Dopazo. Veciño de Bueu que se namorou da illa e das súas xentes, e por iso estudou a fala tanto na súa tese como nun libro que vén de publicar Chan da Pólvora. Conversamos co autor arredor do que supuxo este estudo e compartir tantas horas cos illáns e illás, e máis concretamente do libro Até aquí podo contar.

Segue sendo evocadora a construción de moitos poemas que se inician coa descrición de obxectos da vida cotiá ou paisaxes que revelan unha impresión. A partir desta confluencia entre o real e o subxectivo, o poema ábrese cara o final a unha reflexión sobre o comportamento humano que se fai universal.

Entre os actos de celebración que se desenvolverán, encóntranse un recital de Ana Romaní e Nuria Vil así como a presentación da colección Sentulo

Despois de quince anos sen publicar poesía, Anxo Angueira volve con renovada forza. Palmeiras, piueiros (Chan da pólvora) é un poemario que reflexiona sobre o rexurdimento individual e colectivo, sobre as mudanzas que sofren as identidades e sobre o decorrer dunha Historia marcada polo continuo renacer. 

Simún, de Nuria Vilán Prado, editado por Chan da Pólvora.

A editora Chan de Pólvora publica 'Receitas de inverno desde a comunidade', a nova proposta de poesía da escritora. O libro foi traducido ao galego polo tamén escritor Samuel Solleiro. Esta saída ao mercado forma parte dunha forte aposta na gañadora do Nobel de Literatura de 2020.

O libro de Louise Glück por veces adquire a fasquía da oración e outras moitas a da parábola.

Con motivo do 25 aniversario do pasamento do poeta, Chan da Pólvora edita este libro con textos que non viran a luz. 

Unha escolma realizada por María Xesús Nogueira na que os poemas veñen acompañados de fragmentos de entrevistas ou manifestacións da propia Xela que axudan a coñecela mellor e a situala

Desde abril ponse en marcha da libraría Numax de Compostela o proxecto 'Intemperiadas', de creación ao vivo e en feminino estabelecendo diálogo coa autora homenaxeada nas Letras Galegas 2021, Xela Arias.

Menchu Lamas posúe unha longa traxectoria artística que se remonta á década de 1970, na que participou –moitas veces como única muller do grupo– en varias iniciativas pioneiras nas artes plásticas galegas. Hoxe é un referente indiscutíbel que contribuíu de maneira decisiva a colocar a creación galega no mapa internacional. A publicación de nós outras, un libro realizado con Marica Campo, concibido para crear estratexias contra a marxinación e o acoso escolar, e editado por Chan da Pólvora, dános a ocasión para repasar algúns dos elementos chave da súa obra.

Organismos exhaustos. Sometidos ao control, aos "mecanismos diarios de vixilancia e de explotación". Corpos expulsados. Vidas fronteirizas, excéntricas, expulsadas dos centros de poder. Consideradas refugallo, resto. Son os protagonistas de A desvértebra, (Chan da Pólvora), o libro que representa a volta de Ana Romaní á poesía tras dez anos de silencio. Atravesan esta obra, tamén, as alianzas contra o "ecocidio" e a orde patriarcal. O saberse "liques", "corais", organismos codependentes dispostos a resistir as estratexias de dominio.

A desvértrebra –o último libro de Ana Romaní– amosa un mundo en descomposición, o noso. É grato redescubrir un pouso tan identificable, feito pola sedimentación, dalgúns compoñentes que caracterizan a súa obra

A fascinación de Silvia García pola fotografía antiga anoa este título ao proxecto Os silencios que comeu Alicia, que tivo lugar na biblioteca do Centro Galego de Arte Contemporánea no ano 2009. 

A última achega de Carlos Lema á poesía tivo a mala fortuna de estrearse en marzo deste ano, días antes de que a pandemia confinase a poboación e reconfigurase unha boa parte da actividade cultural e literaria. 

Hai poemarios que recenden, outros coruscan. Hainos que poñen cor e hainos que convidan a degustalos. Tamén os hai que feren. Este Álbum da cuarta dimensión soa.