discos

O álbum mantense no fío que separa o tradicional do contemporáneo, empregando patróns clásicos que os músicos perverten e retorcen en beneficio dunha irreverencia que lle outorga unha alegría sorprendente.

A banda de ska punk The Skarnivals regresa aos escenarios despois de sete anos. 

Estas dúas voces fan unha combinación que baila entre unha simbiose inexplorada que sorprende e o reconfortante que resulta o resultado ben empastado. 

Di Sés que amor e humor son o que caracteriza, verdadeiramente, o seu traballo. E non unha certa imaxe de panfletarismo sen contido que se lle apuxo tantas veces. Porque a análise crítica e a vehemencia non están, lembra, reñidas coa sensibilidade ou a tenrura. Só que, polo feito de ser muller, é máis probábel ser caricaturizada, non tomada en serio creativa nin intelectualmente. Falamos do seu novo disco, Diante un eco, que se posiciona contra os retrocesos políticos, sociais e culturais e segue avanzando na fusión de estilos que caracteriza a súa traxectoria.

Contradictio é, digámolo xa, un disco soberbio no que todo está no seu sitio e todo se desequilibra unha e outra vez, como en todo bo concerto de jazz que se precie

Noel Feáns, músico, forma, xunto con Efi Arias, o dúo Fanny + Alexander, que despois de doce anos volve sacar un novo traballo, A túa ausencia neste ar. Feáns aborda o concepto do disco, relacionado coa perda e co colectivo, así como o panorama musical galego xa que, como el di, “queríamos facer parte dunha escena da que nos sentimos pais dalgunha maneira”.

O novo álbum editarase nunha edición especial en vinilo (que inclúe o CD) e que conta con dez temas.

A proximidade das festas de Nadal e as vendas asociadas a elas, a recente celebración do Culturgal e un atasco pandémico que aínda fai que se acumulen proxectos argallados durante os confinamentos amontoan, neste tramo final do ano, unha auténtica avalancha de novidades discográficas que mostran o bo momento en que se atopa a música galega, tanto en variedade como en calidade. 

Se cadra é iso o que atopamos no segundo álbum en solitario de Seso Durán: un pop de autor que renova o catálogo de sons e que aproveita as influencias doutras músicas para renovar o xénero sen perder a súa esencia.

En pouco tempo, vinte e catro artistas e bandas foron quen de sincronizarse para xuntar, de maneira completamente desinteresada, outras tantas pezas para un disco que tiña como obxectivo que non se esquecese a catástrofe nin a ultraxe que supuñan a desidia e a incompetencia das autoridades.

Lojo controla cun envexábel pulso todos os cambios, probabelmente como resultado dunha traxectoria moi heteroxénea que lle permite distinguir o grao da palla, o que é pertinente do que é adxectivo.

Trátase do seu oitavo disco en 11 anos de carreira musical.

Berio Molina e Xiana Arias son as persoas detrás deste proxecto e deste traballo que, basicamente, se trata dunha proposta radical (no ético mais tamén no estético) inzada de retrousos de instintiva vocación 'popeira'.

O disco de Magical Colors contén cancións en galego e en inglés e recorda ás bandas míticas dos anos setenta.

Sen prexuízos xenéricos, pode entregarse ao recitado ou ao rap, pode confiar na distorsión das guitarras ou nas programacións electrónicas, pode tirar de sentimento -non de sentimentalismo- ou cuspir o desgarro dunha voz ferida.

A súa capacidade musical e a súa destreza coas teclas do piano convérteno nun esencial da música feita na Galiza.

azz Images Records recolle nunha caixa o LP orixinal en vinilo e un CD que ademais das oito pezas do orixinal contén outros seis temas. Ademais, a caixa trae un libro de oitenta páxinas cun longo ensaio de Riccardo Del Fra.

Mt. Meru atravesa diferentes fases que alternan o puntillismo e o rexistro orquestral, a improvisación próxima ao free jazz máis ortodoxo e xogo de improvisacións máis clásico.

Momboi consolida o seu estilo de folk-rock moi pensado desde a onda latinoamericana. É quizais esa mistura tan ben levada, o que fai que este sexa un disco ben redondiño, cheo de texturas, cores e viaxes sonoras. 

Mentres que Ontology foi un traballo máis producido, este Contradictio quere achegarse máis á calor da música ao vivo e foi gravado en primeiras tomas.