Na raposeira dos Cazapitas

Naquela lenda da raposa e as uvas a primeira desprezou as uvas ao non poder alcanzalas. No caso da adega Cazapitas non só non as desprezaron se non que foron na súa procura. Non era unha uva calquera a que roldaban, tratábase desa uva branca de nome "raposo", ou maiormente coñecida como branca lexítima, uva que sabían que se escondía pola zona do Barbanza. Era o ano 2013 cando realizaron a súa primeira elaboración, 50 botellas desta prezada uva. Aquí nacía Cazapitas. Elaboración feita no baixo da casa do Alejandro cun rudimentario equipo de frío que incluía unha pequena bomba de estanque. Tamén probaron cunha pequena elaboración de Albariño e de Treixadura. O amor pola defensa das castes galegas xa estaba presente e seguiría vivo durante os seguintes anos. Do garaxe daquela casa saltaron a súa primeira elaboración lexítima, 2.000 botellas de Albariño da zona do Rosal. A peor colleita de Albariño que se recorda en décadas na zona. Non se chegarían a alcanzar os 12 graos de alcohol até o 29 de setembro daquel ano, cuns últimos días que estaban incluíndo pluviometrías de ata 70l/m2. A partir de aquí a cousa foi medrando, na zona do Rosal nace Eido da Salgosa, o Albariño que falabamos anteriormente, e posteriormente os seus irmáns, a típica elaboración da zona: mestura de Loureiro, Albariño, Caíño... en branco, e o tinto con castes como Brancellao, Caíño Redondo, Sousón e ,como non, o Castañal, esa variedade endémica do Baixo Miño. Uvas colleitadas polas mans do Lolo, do Eladio, da Charo, do Javier, dos rapaces da Coca... toda esa xente fai medrar a raposeira coa súa axuda. Na zona do Barbanza o Cazapitas atopou a súa perfecta parella, O Peruco, elaborada das viñas de José María e a súa esposa Concha. O Ratiño, variedade recentemente recoñecida, pero que eles levan mantido na súa finca por anos e anos, unha pequena xoia vexetal. Pequenas fincas, pequenos territorios e pequenas elaboracións onde Manolo, David e Juan amosan a súa paixón pola viticultura e por unha tradición entendida coas novas ferramentas que este mundo lles ofrece. Eido da Salgosa Deamos un repaso polos seus traballos. Os primeiros, os da zona sur da Galiza. —Eido da Salgosa Albariño. Elaborado soamente con Albariño, prensado directamente e un posterior traballo de lías. Un viño que mellora co paso dos anos, coa madurez típica da zona do Rosal pero fresco ao buscar una vendima temperá. —Eido da Salgosa Rosal. Pegado á fronteira de Portugal, xunto á desembocadura do río Miño, atopamos a zona do Rosal. Nesta zona as variedades con mais arraigo en viños brancos son o Loureiro, o Albariño e o Caíño. Con esta mestura de uvas fan o viño máis achegado aos costumes da zona. —Eido da Salgosa castes tintas. Nesta mestura de castes tintas cabe destacar o Castañal, que por séculos segue medrando nas ladeiras do Miño. Polo normal son viños con pouca achega de madeira e frescos. Cazapitas No Barbanza elaboran dous monovarietais con castes minoritarias, outro monovarietal de parcela 100% Albariño e dous viños de extremos, un cunha longa maceración e un semidoce. —Cazapitas Raposo. A branca lexítima, ou Raposo como se lle coñece na zona do Barbanza, é a variedade galega a coñecer polo gran mercado do viño. Variedade aromática, moi fresca e con apenas evolución que nos fará poder compartir unha botella durante anos. —Cazapitas O'Peruco. Viño do que apenas se fan sobre 100 botellas anualmente, da viña de José María e a súa dona, Concha. Nesta viña atópanse plantas de Ratiño, unha variedade recentemente incorporada ao catálogo de variedades vitícolas, e da cal eles se senten moi orgullosos de conservar durante tantos anos, polo que aquí atoparedes unha pequena homenaxe á tradición que se conserva planta a planta, bago a bago. —Cazapitas O Rebusco. Escapando das mecanizacións máis modernas elaborase este viño 100% Albariño do Barbanza. Recóllese a uva que quedou atrás sen vendimar, unha uva máis douradiña que logo será pisada e deixada a fermentar co bagazo durante cinco días antes de ser prensada. —Cazapitas 12. Semidoce de Albariño para o que se deixan as viñas na que uva máis madura. Vale tanto para iniciar un xantar cun aperitivo coma para rematalo na sobremesa. —Fonteneixe. Viño de parcela que será o primeiro dentro da Indicación Xeográfica Protexida (IXP) Barbanza e Iria. Albariño procedente completamente do Pazo de Fonteneixe en Boiro, cun pequeno pé de cuba feito uns cinco días antes con uva procedente da propia parcela. Tras o traballo de lías deixarase repousar polo menos un ano en botella até a súa saída ao mercado. Barbanza, Rosal... dous territorios da costa galega con entidade propia na súa historia, na súa tradición vitícola e na súa xente. Onde os Cazapitas teñen raposeiras, ao abrigo da mesma brisa salgada do Atlántico, nas que facer frutificar unha paixón vitivinícola polas vellas castes galegas e os viños únicos que estas son quen de regalarnos, e rematan por identificar territorio, xente e unha forma de ser, entender e estar no mundo.