Moncho Reboiras

O pasado 25 de xullo a Unión do Povo Galego fixo 50 anos de existencia e de loita ininterrompida por unha Galiza libre e socialista. Celebrámolo da mellor maneira posíbel: mobilizándonos en Compostela, nun Día da Patria masivo en defensa da soberanía.

Hai 39 anos, o 12 de agosto, foi ferido de morte pola policía franquista nas rúas de Ferrol Moncho Reboiras Noia, un mozo de 25 anos, nado en Dodro, enxeñeiro técnico, dirixente da Unión do Povo Galego (UPG). Foi ferido na fuxida, deixando un regueiro de sangue ate o portal onde unha ráfaga de metralleta terminou coa súa vida.

É un día caloroso como o foron o 11 e o 12 de agosto do 75. Localizo a casa que habitaban Lois Ríos e Elvira Souto: rúa Concepción Arenal, 53, 1º. Aquel luns, 11 de agosto, despois do xantar, os dous mozos ábrenlle a porta a outro rapaz que os dous coñecen ben: trátase de Moncho Reboiras. Un pouco máis abaixo, no núm. 45, está a casa pola que Moncho sae á rúa despois de fuxir polos tellados, concentrando nel toda a atención das forzas represivas e axudando así, nun derradeiro acto de xenerosidade, a que os outros dous camaradas poidan quedar libres do cerco policial. Ignoramos en que momento o feriron, en que punto do traxecto alcanzaron o seu corpo os primeiros balazos, mais até o portal do número 27 da rúa da Terra hai un bo treito, un traxecto que Moncho fai xa ferido de morte e con ducias de metralletas seguíndolle o alento.

Movemento Galego ao Socialismo e Nós-UP desenvolveron senllas homenaxes ao nacionalista coincidindo coa data da súa morte

O 12 de agosto realizarase un acto político en Ferrol na súa lembranza coincidindo co 38 aniversario da súa morte

O 12 de agosto de 1975 voltaba dunha reunión en Lugo, no coche de liña que une esta cidade con Compostela, cando na parada de Palas de Rei dúas persoas de civil subiron e un deles dirixíndose a min, que estaba nun asento ao fundo do vehículo, pediume o documento de identidade. Fun o único ao que se lle esixiu, nun bus que ía ateigado de xente. Despois de darllo foise. Ollei para a beirarrúa, alí estaban varios gardas civís falando con algúns que parecían secretas. A persoa que estaba no asento do lado mudouse de lugar. Aos quince minutos voltou o secreta que me pedira a documentación e devolveuma; non me deu ningunha explicación. O bus continuou o seu percorrido a Compostela.