Prósperi e Otero. Cando Vigo era en branco e negro
Pioneiros da fotografía esquecidos
As imaxes que gardan a historia, a debate
Vítor Vaqueiro: "Á hora de articular un discurso político hai que ter en conta os campos do simbólico e do imaxinario"
O Sarela xa rega as raíces de 'O escomezo'
Emotiva homenaxe a Vítor Vaqueiro no parque de Galeras de Compostela, a súa cidade, onde xa loce un monolito co seu poema e medra o carballo plantado este sábado.
Vítor Vaqueiro: "A normativa oficial do galego é um dispositivo de espanholização"
Vítor Vaqueiro será galardoado coa Letra E de escritor en Compostela
Muros ás artes visuais: conversa con Vitor Vaqueiro
E se tes o mal no corpo e non o sabes?
O 24 de xuño cóntanse por milleiros as persoas que acoden ao santuario do Corpiño, na freguesía de Santa Baia de Losón (Lalín), para quitar o meigallo ou ramo cativo. Tamén para acabar con doenzas psíquicas. Que hai detrás destas crenzas?
Poemas sobre cando puido reinar unha orde nova
A poesía é tamén un exercicio sobre a propia memoria. Así parece enfocala Vítor Vaqueiro (Vigo, 1948) no seu último libro, 1968 (Laiovento, 2018). Mais nestes poemas, a memoria individual crúzase coa memoria colectiva e os múltiples rostros da rebelión constitúen a súa materia. “O 68 aínda é un ano tan significativo para a miña xeración...”, di, “puntualizo: para os que fan parte da miña xeración e non desertaron”.
"Que con 65 anos abandones unha norma sabendo que a editorial che vai fechar a porta ten un valor simbólico grande"
De non mirarmos os seus dados biográficos, diriamos que é ben máis novo, sensación que se acrecenta ao escoitar o gravado. Sen dúbida, a vitalidade e o entusiasmo transmítense polo ouvido. Entrevistamos Vítor Vaqueiro no Sermos Galiza 236. Deixamos aquí un extracto da conversa.