urbanismo

Decidir ese pavimento xenérico que pisaremos podería ser un novo símbolo de identidade nacional como o monumental granito dos nosos cascos.

Táboas foi escollida durante a Asemblea Xeral desta organización.

O arquitecto César Portela vén de ingresar como académico da Real Academia Galega de Ciencias. Portela é unha das figuras máis importantes da arquitectura galega contemporánea e debuxou non só os perfís das cidades galegas, senón que tamén interveu en boa parte das paisaxes do país. A súa obra traspasou fronteiras e recibiu premios como o Nacional de Arquitectura, o European Urban and Regional Planning ou o Philippe Rotthier, entre outros moitos. Nesta conversa falamos, especialmente, sobre a responsabilidade social do arquitecto nun momento –o da pandemia- en que a arquitectura e o urbanismo semellan volver estar presentes no debate público.

Existen infinitas reformas que avaliar máis racionais e próximas, antes de facer unha nova casa. Por que construír máis se podemos evitalo?

A pandemia púxoo ao descuberto: precisamos espazos abertos nas cidades onde intimar máis e consumir menos. 

O Consello de Goberno da Xunta da Galiza desta cuarta feira fixo balance das medidas contra o cambio climático. Tamén aprobou unha oferta de emprego público no eido do ensino que non será efectiva até 2022, cando se examinen de modo conxunto as persoas aspirantes da convocatoria de 2021 e 2022.

Un terzo da poboación urbana vive exposta a máis dos 55 decibeles de confort. Por enriba deles, tensión e malestar, nin comunicación nin descanso.

Esta baixa no Goberno municipal de Lara Méndez relaciónase cos problemas do edil para nomear a unha xefa de servizo da súa confianza. No entanto, a historia desta consellaría na cidade foi inestábel noutros momentos dados algúns dos antecesores no cargo e as polémicas xudiciais que marcaron a súa traxectoria.

O ciclismo urbano irrompe na cidade moderna como unha alternativa ecolóxica, saudábel e eficiente, e non desprovista dunha erótica propia.

Os nosos equipamentos son pouco públicos. O espazo adicado ao cidadán en relación co do persoal vaise descompensando co tempo en favor deste último e expulsando aos poucos o cidadán. As sucesivas corporacións fan axustes sen "descolocar" os diferentes servizos e evitan unha necesaria revisión global que garanta uns mínimos accesíbeis e totalmente dispoñíbeis.

Na construción debe haber un equilibrio, entre o deseño pensado polos arquitectos e a capacidade técnica de quen o vai executar. Amaneiros Rey é un estudio de arquitectura que se define como pragmático, dos que buscan ese equilibro, mais sen perder a intensidade dunha obra sensíbel ao contexto.

Hai quen di que as árbores son vida. Unha vida que desinteresadamente rexenera o aire que respiramos, amortece os sons que escoitamos e atempera o frío e a calor que sentimos. Unha vida que garda mil vidas no seu interior e que non merece morrer pola neglixencia do ser humano. Parece que seguimos sen decatarnos da importancia que presentan as árbores na calidade de vida das persoas. Moitas veces as administracións as ven como un simple estorbo e elimínanas ou trasládanas cando lles resultan molestas. Mais as árbores non son un ornamento urbanístico de quitar e pór.

Pode alguén merecer unha rúa? De ningún xeito, xa que cada rúa ou praza é unha construción colectiva importante de máis para poder ser representada pola gloria dun individuo. De estar viva a persoa, parece sensato pensar que ademais rexeitase tal responsabilidade.

A miúdo asociamos erroneamente o concepto 'Smart City' ou cidade intelixente a terminoloxía ou sistemas eminentemente tecnolóxicos

Nos últimos días saíron á palestra unha serie de nomes de arquitectas moi novas. Aínda que con diferentes historias ás costas, Sofía Blanco, María Fandiño, Ander Bados e María Montenegro teñen en común pertencer a unha xeración que comeza a agromar.

Houbo un tempo no que no Estado español se construían vivendas a un ritmo descontrolado. Nese momento fixéronse tantas como en Alemaña, Francia, Italia e Gran Bretaña xuntas. Na periferia das cidades e vilas apareceron novos e anódinos bloques de edificios, moitos deles para alimentar a especulación. Porén, a vivenda é un dereito e merece outra maneira de facer. 

As arquitectas e os arquitectos non só constrúen, hainos que dedican tanto tempo a facer a súa propia obra como a tratar de explicar as dos demais. Para proxectar edificios é necesaria unha bagaxe teórica, tanto técnica como cultural, na que Carlos Quintáns é un referente. O seu traballo difúndese por todo o mundo, mais sempre ten a súa terra como punto de partida.

Na parte alta dalgúns edificios escóndense multitude de terrazas, chans ao descuberto para o gozo e a fantasía.