Mariano Raxoi

Feixóo non opta á sucesión de Raxoi "movido polo medo aos dossieres que abran novas páxinas do seu álbum de fotos", considera Ana Pontón (BNG).  "As fotos con Marcial Dorado nun barco talvez non fosen máis que a ponta do iceberg", apunta Luís Villares (En Marea). Feixóo ficaría na Galiza porque se ve "sen opcións" nun PP "en declive" e en "franco descenso eleitoral", acotou Gonzalo Caballero (PSdeG)..

O suspenso durou menos do previsto e Feixóo compareceu esta segunda feira, nun acto partidario convocado de urxencia nos xardíns dun hotel compostelán, para anunciar que non vai competir pola sucesión de Raxoi. Feixóo reiterou por enésima vez que o seu primeiro compromiso é con Galiza. Ao facerse a un lado, emerxerá con seguranza a candidatura de María Dolores de Cospedal, a secretaria xeral do PP. En teoría, Feixóo garantirá os votos galegos a Cospedal para impedir que chegue á presidencia do partido a súa principal rival, Soraya Sáenz de Santamaría. A decisión de Feixóo frea o proceso de sucesión que se tería aberto na Galiza de ter optado a competir pola cadeira que deixou vacante Raxoi.

Un final abrupto e aparentemente sen volta atrás. Raxoi nen sequer contempla a hipótese de solicitar o seu ingreso no Consello de Estado, o órgao que preside Romay Beccaría. Destarte, ficaría sen ningún tipo de aforamento.

É a voz do independentismo de esquerdas catalán. E é tamén un vigoroso defensor da República, entendida esta non tanto como unha forma de estado -como a antítese da monarquía- senón como o empoderamento dos sectores subalternos da sociedade, aqueles que nunca tiveron voz e que moitas veces -agora mesmo o pobo catalán- tampouco tiveron o dereito a decidilo todo. Joan Tardá (Cornellá de Llobregat, 1953) non é Nova Política, fai parte do mellor da política da vella escola (non, non todo o vello é ruín). Ningunha concesión á demagoxia, ningunha procura do titular fácil. O pensamento racional -tamén a paixón pola igualdade e polo recoñecimento da súa nación- por diante. Falamos nesta conversa da moción de censura a Raxoi, da diferenza que ve entre nacionalismo e independentismo e dos retos que ten o soberanismo de esquerdas no seu país. Nen máis nen menos que a construción da República, unha construción para á que, proclama, "fai falta sermos máis". Moitos máis.

La Razón -rotativo moi próximo a Raxoi- titula esta cuarta feira: "A cúpula traballará para haber unha lista única ao Congreso", unha información que ilustra con foto de Feixóo. Mentres tanto, Soraya Sáenz de Santamaría e María Dolores de Cospedal meditan se dar o paso de se postular na carreira pola sucesión de Raxoi ou se abrazar o consenso arredor do aínda presidente da Xunta.

Horas antes de se realizar esta terza feira o Comité Executivo do seu partido, Feixóo lanza os seus primeiros sinais. Está disposto a abandonar a Xunta e a aterrar en Madrid. Segundo fontes próximas a el consultadas por Radio Galicia-SER, só pon unha condición: que exista suficiente consenso arredor del.

A moción que censurou Raxoi e abriu as portas da Moncloa a Pedro Sánchez deitou dúas evidencias: o soberanismo vasco e catalán decide no estado e para a esquerda española Galiza non existe. Así o ve Xosé Mexuto, director deste diario dixital, nunha nova entrega do seu vlogue.

Desbotada a opción dun congreso extraordinario de refundación, fontes do PP mesmo afirman que Raxoi non renuncia a voltar a ser candidato, segundo La Vanguardia.

Pouco demorou o Bloque en compor unha sorte de "axenda galega" de demandas ao novo inquilino da Moncloa.

Non foi o discurso propio do portavoz dun grupo confederal. Foi o discurso dun político español que só ve dous problemas sobre o taboleiro: o catalán e o vasco. Así o interpretan dirixentes de En Marea, próximos a Luís Villares, que o exteriorizaron nas redes.

Unha coligazón heteroxénea formada por PSOE, Unidos Podemos e as forzas soberanistas vascas e catalás abriu esta sexta feira un novo ciclo político no estado. A primeira moción censura triunfante no réxime político de 1978 converteu esta sexta feira Pedro Sánchez en presidente do goberno. Cae Mariano Raxoi -que no seu discurso de retorno ao Congreso após as súas 8 horas de reclusión nun restaurante madrileño deixou ver que pretende pilotar o PP nos próximos meses- e ve freadas as súas ambicións presidenciais Albert Rivera, ao se afastar a perspectiva de eleccións anticipadas.