danza

Jaime Pablo Díaz, creador e director artístico da compañía Nova Galega de Danza, fala con entusiasmo de todo o que ten que ver co baile tradicional. Bailarín en diversas agrupacións de danza tradicional, formouse na Royal Academy of Dance de Londres, na Escola de Danza e Música da Galiza e no conservatorio Profesional de Danza de Madrid. Fusionando os seus coñecementos de clásica e de contemporánea coa tradición galega, naceu a súa compañía, coa que ten presentado a cultura galega por todo o mundo.

A Mostra Internacional de Teatro de Ribadavia recupera o contacto da Galiza coa proxección internacional na súa edición deste ano cos espectáculos de Jan Lauwers e Christos Papadopoulos.

As posíbeis conexións entre a Danza de Espadas de Marín e a de Pontevedra
 

Esta feira das industrias culturais decorre entre o 7 e o 10 de xuño en diversas localizacións da cidade, como a praza da Quinta, o Salón Teatro, o Teatro Principal, o Auditorio Abanca ou San Domingos de Bonaval.

Hoxe conmemórase o Día Internacional da Danza, un sector que supón unha "mínima porcentaxe" da programación escénica en teatros públicos. Durante o ano pasado realizáronse 44 representacións de danza nestes espazos e as persoas profesionais do sector piden axuda ás institucións para aumentaren a oferta destes eventos. "Ao igual que o teatro, a danza está considerada para todos os públicos e non é unha arte 'difícil de comprender' como se escusan algúns programadores", sinala o investigador, productor e xestor Manu Lago ao xornal.

O pasado 7 de abril publicábase no Diario Oficial da Galiza a modificación do Estatuto da Axencia Galega de Industrias Culturais (Agadic), en principio unha sinxela modificación burocrática que non debería ter maior repercusión na escena cultural galega. Segundo a Xunta da Galiza trátase exclusivamente de "reforzar a súa estrutura para avanzar no servizo ás industrias culturais". Non obstante, a regulamentación sempre deixa albiscar cales son as políticas que sustentan, e as políticas culturais da Xunta levan moito tempo sendo cuestionadas polos profesionais do sector.

O festival de danza de Carballo chega á súa XIX edición e decorre, do 9 ao 22 de abril, no Pazo da Cultura da vila.

O programa “A cultura é un dereito”, promovido pola Deputación da Coruña, pon en marcha as xornadas de debate “Cara a unha escena plural”, que se desenvolveran os días 11 e 12 de marzo no Teatro Colón da cidade da Coruña.

Con motivo da segunda edición das xornadas A voltas co baile que organiza o Museo do Pobo Galego esta semana, Sermos Galiza ofrece un breve percorrido polas danzas brancas na Galiza. De orixe incerta, vencelladas ás prácticas gremiais, presentan múltiples manifestacións ao longo do país que dan conta dunha riqueza etnográfica enorme, non abondo valorada, e que sobrevive con frecuencia só grazas á implicación da veciñanza que a mantivo viva ou a recuperou dos anos de silencio. 

A danza tardou moito en lograr o beneplácito das elites culturais porque o seu principal argumento procede do corpo. 

Os datos do vixésimo estudo da Sociedade Xeral de Autoras expón un claro incremento da venda de entradas e do aumento de público nos eventos celebrados na Galiza entre 2014 e 2019. 

O encontro de estilos e de persoas. O apoio mutuo. A opresión. O simulacro. A liberación. A volta ao esencial. Son algúns dos temas que percorreu a V edición do festival de danza na rúa HerDanza, organizado polos colectivos Cisma e Can Cun Quinqué.

A compañía con base en Barcelona Ancorae Danza trae á Galiza a súa primeira creación, un espectáculo arredor dos corpos femininos no que o flamenco recibe a influencia da música e o baile tradicional galego. Esta exploración contemporánea apunta como futura liña de traballo do grupo que dirixe Andrea Jiménez.

Corpo(a)Terra volveu tirar, unha vez máis, para adiante malia os crecentes atrancos. A compañía Traspediante conseguiu organizar este festival de danza na rúa ourensá, que cumpriu xa dez anos de andaina, reforzando a súa visibilidade social e propoñendo, ao mesmo tempo, reflexións sobre a conexión entre o individual e o comunitario ou sobre os lindes do ser humano. Os que lle impoñen e os que pon a si mesmo. Entre o medo, a incerteza e a submisión. A obediencia e a subversión. E a procura, sempre, dunha saída.

O festival de danza contemporánea Corpo(a)terra inicia "o desarraigamento afectivo" da cidade de Ourense cunha edición reducida e peculiar. En dez anos,  converteuse nunha das citas culturais que máis fixeron por un uso distinto do espazo urbano mais pola participación do público e da cidadanía a través da danza.

A semana pasada viu o nacemento da Plataforma das Artes do Movemento, unha consecuencia lóxica do anterior colectivo pola Defensa do Centro Coreográfico Galego que procura na comunidade e no apoio mutuo unha vía para facer fronte ás problemáticas e desafíos dun sector que se atopa absolutamente desatendido por parte das institucións públicas (nin se menciona, por exemplo, no Plan de recuperación da cultura da Xunta). Desde diferentes ópticas e con perfís distintos, aglutina moitos ollos para (re)pensar outras lóxicas e maneiras de facer. 

O conselleiro de Cultura e Turismo, Román Rodríguez, comparecía onte na deputación permanente do Parlamento para dar conta do Plan de reactivación dos dous sectores que lle competen, presentado nas últimas semanas. O tecido cultural expresa o seu descontento ante diversas eivas do texto, como a ausencia de medidas para artistas e técnicas e o predominio dos intereses turísticos a través do Xacobeo. 

A asociación de danza  trasPediante Cultura e mais a Universidade de Vigo organizan esta tarde un programa con clases abertas, performances e outras actividades teóricas que se poderán seguir online para celebrar o Día Internacional da Danza.

Un total de nove personalidades representativas do sector da danza na Galiza perfilan as súas eivas e as súas fortalezas nunha xornada que leva por título O estado da danza na Galiza, coordinado por Dolores Vilavedra e Natalia Balseiro e que se desenvolverá hoxe na sede do Consello da Cultura Galega en Compostela.