U-la Ploraple?

O 13 de febreiro de 2017 o grupo parlamentario do PSOE no Congreso dos Deputados rexistraba (nº 0019828) unha Proposición de Ley Orgánica de Reconocimiento y Amparo de la Pluralidad Lingüística de España (Ploraple), un texto ben intencionado que debería servir para o exercicio práctico dos dereitos lingüísticos de todos os cidadáns do Estado, "asumindo que todos os cidadáns e cidadás españois, sexan monolingües, bilingües ou multilingües, deben ter os mesmos dereitos lingüísticos". A Ploraple, aínda que pretenda promover "o dereito a usar as linguas cooficiais fóra do ámbito territorial correspondente, con plena validez e eficacia", comeza xa fallando cando establece dous niveis de protección en función do recoñecemento dunha lingua como cooficial (galego só en Galicia; éuscaro en Euskadi e Nafarroa; occitano-aranés en Catalonha; catalán só en Catalunya, Balears e València) ou na súa simple mención estatutaria (galego en Castela-León, asturleonés en Asturias e Castela-León e aragonés e catalán en Aragón), abandonaba á súa sorte as linguas non citadas en estatuto ningún (galego en Asturias e Estremadura, portugués en Estremadura e Castela-León, catalán en Murcia, árabe en Ceuta e tamazigh en Melilla) faladas aínda hoxe por unhas cen mil persoas. Uso pleno de todas as linguas O capítulo I rexe os dereitos individuais no uso das linguas oficiais: perante todas as administracións e organismos públicos en calquera punto do Estado (é decer, por exemplo: xa non nos devolverían á UVigo expedientes académicos de alumnos por estaren en galego, ou poderiamos intervir en galego en calquera proceso xudicial, contractual, etc., sen necesidade de traducir nada); o uso pleno das linguas oficiais por parte do Estado nas campañas, webs e información institucional; as relacións coa Xustiza e cos corpos de seguridade e nas relacións interadministrativas, que terían plena validez "sea cual sea la lengua cooficial en la que estén redactadas e independentemente de donde se presenten". Este texto tamén prevía os usos das linguas oficiais como indicador de calidade de bens e servizos e como valor de Responsabilidade social corporativa das empresas, ademais de promocionar o uso das linguas oficiais nas empresas públicas e privadas. No ensino (art.18) deberíanse introducir en todas as programacións contidos sobre a realidade plurilingüe de España; favoreceríanse medidas para o estudo das linguas oficiais en todas as ensinanzas do sistema educativo español, tamén nas Escolas Oficiais de Idiomas; e en todas as universidades prevía a formación en todas as linguas oficiais, a promoción de obras científicas e técnicas nas linguas oficiais, etc.; así como o intercambio de alumnos e docentes a territorios con linguas oficiais en todos os niveis de ensino. No eido cultural a aposta era evidente para promover o uso das linguas oficiais en producións culturais, edición, tradución , dobraxe, subtitulación, cinema, teatro, música, etc. Hai linguas e variedades en estado cataléptico e outras en grave perigo. A que espera o Estado? A que morran? Prevíase o uso das linguas oficiais nos medios de comunicación estatais (pagados por todos), a riqueza lingüística como proxección exterior da Marca España, etc. E mesmo o acceso do coñecemento das linguas oficiais aos estranxeiros residentes, que sería valorado no proceso de regularización. Por último, crearíase un Consello das Linguas de España para coordinación entre administracións, e unha Oficina para as linguas de España, encargada de elaborar e difundir estudos e informes técnicos de diagnóstico do uso das linguas oficiais. Linguas coma linces A Ploraple, en resumo, era un texto de partida bo, un avance, aínda que moi mellorable en certos aspectos, todo sería cuestión de traballalo. Non sei o que foi feito daquel proxecto que o PSOE presentara hai seis anos. Non habería que ilo pondo enriba da mesa nas negociacións para esta lexislatura? Hai linguas e variedades en estado cataléptico e outras en grave perigo. A que espera o Estado? A que morran? (Morto o can, morta a rabia?). En 1990 quedaban en toda a península menos de 100 linces en dúas zonas. España e Portugal alarmáronse ante a posibilidade dunha perda irreversible, deseñaron programas para evitar a súa extinción, pediron fondos europeos, acondicionaron espazos, reproduciron en catividade, etc. En 2020, 30 anos e 70 millóns euros despois, xa eran 1.300 os linces distribuídos en sete espazos naturais e o lince xa non estaba ameazado. Que terá que facer un falante destas linguas para que España o considere polo menos coma un lince?