A gobernanza da pesca na UE: unha ponte a queimar

"O mais difícil de aprender na vida é que ponte hai que cruzar e que ponte hai que queimar" Bertrand Russell A Comisión de Pesca é moi dada a facer grandes declaracións de intencións, que efectivamente non teñen forza xurídica vinculante, pero despois sérvenlle de base para lanzar andanadas ao sector pesqueiro europeo para ir enterrándoo cada ano un pouco máis ata conseguir o fin que a ninguén se lle escapa: deixar practicamente os mares europeos sen frota, libres para explotalos industrialmente cos polígonos industriais de eólica mariña ou minería de fondo. A derradeira destas grandes declaracións é a denominada pomposamente Paquete de medidas para mellorar a sostibilidade e a resiliencia do sector da pesca e a acuicultura da UE. Dentro deste paquete de medidas incluíase o Plan de acción para protexer e restaurar os ecosistemas mariños para a pesca sostible e resiliente. Si aparecen as verbas sostible e resiliente, unha vez máis, das verbas preferidas na Comisión de Pesca e en xeral pola burocracia europea que aniña en Bruxelas. Por cuestións do destino, ou non, ese mesmo día que se presentaba pola mañá dito plan, o aquí asinante xunto con outros compañeiros da Federación Nacional de Confrarías de Pescadores (FNCP) tiñamos ao serán reunión co Comisario de Pesca, o ínclito Sr. Sinkevicius. A reunión solicitada polo presidente da FNCP e patrón maior de Burela, Basilio Otero, tiña por obxecto transmitirlle precisamente ao comisario as inquedanzas reais do sector, dende a perspectiva da xente que traballa no mar e que quere seguir traballando nel de xeito sostible e tamén resiliente, claro, como xa facemos, por certo, porque máis resiliencia acreditada por este sector imposible. O comisario, un rapaz novo de Lituania con escasos coñecementos de pesca e do sector, recibiunos nunha sala onde a enorme distancia entre el e os compoñentes da delegación de pescadores era toda unha metáfora do lonxe que está este home do sector pesqueiro europeo. O comisario volveunos ler o que xa lera na rolda de prensa, sen nos mirar aos ollos Un discurso frío e insípido Na súa intervención volveunos ler o que xa lera na rolda de prensa onde presentara o plan, nun discurso tan frío e insípido como o propio plan presentado. Sen mirarnos en ningún momento aos ollos, como se temese ver a faciana de estupor que evidentemente nos causaba o que estaba lendo, como un administrativo máis, rematou a lectura dos seus papeliños e durante apenas 20 minutos concedeunos o "privilexio" de poder dirixirnos a el para manifestar que era realmente o que lle preocupaba e ocupaba o sector, e o que se demandaba dunha Comisión de Pesca que ten que actuar para preservar os ecosistemas mariños pero tamén o sector pesqueiro que vive de xeito sostible deles, e tamén advertirlle que estamos un pouco fartos de facer uso de tanta resiliencia. O resumo fíxoo moi acertadamente o presidente da FNCP cando lle espetou como conclusión: Sr. Comisario os recursos pesqueiros pódense esgotar se non se xestionan debidamente, e os pescadores tamén se poden esgotar se non se fan políticas pensadas tamén dende o punto de vista socioeconómico. Plan de acción O chamado Plan de protección e restauración dos ecosistemas mariños para una pesca sostible e resiliente ten a súa orixe no acordo alcanzado na COP15 en Montreal sobre un novo marco global de biodiversidade. Chama a atención que entre os diferentes obxectivos deste plan está mellorar a gobernanza e a participación das partes interesadas, claro que a parte máis interesada, que é o sector pesqueiro, lonxe de ter un status especial na gobernanza pesqueira, é un actor totalmente secundario. O exemplo da nosa reunión era de libro, o Sr. Comisario a gran distancia física e conceptual do sector nunha reunión que apenas durou media hora, aquí está o que para el é a gobernanza e a participación das partes interesadas. Trazara con aleivosía e nocturnidade un plan de acción fundamentalmente para eliminar frota pesqueira, de costas ás partes interesadas e aos propios Estados, e agora anúncianolo como medidas estelares a aplicar nos próximos anos para salvar os nosos mares e os resilientes pescadores. Quedamos en vernos de novo, para seguir un diálogo que por cortesía o sector quererá seguir mantendo, aínda consciente de que estes encontros só serven para constatar que non temos un Comisario de Pesca coma tal, e para reafirmarnos en constatar tamén, unha vez máis, cal é a ponte que temos que queimar, pois iso.