soberanía

Este 25 de xullo enmárcase nun contexto definido pola combinación entre a crise sistémica do capitalismo e os brutais efectos das políticas de recortes impostas ao abeiro desta, o incipiente colapso do réxime político español instaurado tras a chamada Transición, e o cuestionamento do seu modelo territorial cun avanzo substancial das posicións soberanistas en Euskal Herria e, singularmente, en Catalunya.

A historia marca implacábel os seus ritmos e non agarda por ninguén.

Rajoy, Montoro, De Guindos, e compañía, séntense fortes, optimistas, porque seica a economía vai medrar este ano no 1,2% do PIB, segundo o FMI, e o 1,6% no ano 2015; unha estimación esta última que o Goberno eleva ao 2%. 

Custa comprender certas afirmacións expresadas ultimamente verbo da soberanía coma abstracción. E custan máis de comprender cando estas opinións proceden de persoas que defenden, ou defendían, a ruptura co modelo de dominación que representa o marco xurídico-político español con respecto ás nacións que o conforman. 

A EPA bate o récord histórico na Galiza e pulveriza o argumentario do PP sobre a ilusoria recuperación.

Non serei eu quen negue a Anova, a Esquerda Unida, a Izquierda Unida e ao conxunto da Izquierda Plural a vontade de construír unha nova Europa a partir da ruptura co actual modelo da Unión Europea. Non teño tampouco a menor dúbida de que a todas esas organizacións políticas as une a loita contra o deseño antisocial da UE, contra o gran capital e contra a Troika. 

Dous eventos felizmente coincidentes no tempo voltan a pór sobre a mesa un termo sobre o que poucas veces nos debruzamos: o termo Revolución.

Todos os anos, celébrase en varias cidades galegas a derrota das tropas napoleónicas que ocupaban o noso país, dirixidas por xenerais de tanto prestixio como Soult e Ney. Esta data ten especial significado en Vigo, xa que a súa liberación, o 28 de marzo de 1809, foi a primeira gran derrota do exército francés na Galiza. 

Seguindo a pauta marcada por umha agência informativa espanhola, vários meios galegos assinalárom hoje o "acento gallego" como traço relevante num assalto a um banco acontecido na Merca.

Ten razón Alfonso Guerra: a Constitución española, no esencial, non é nada ambigua.