rebeldía

Sarria ardeu en 1870. A frustración provocada polas políticas reaccionarias dos primeiros Gobernos do Sexenio ergueu a veciñanza, mobilizada pola forte organización republicano federal da vila. A resposta das forzas da orde provocou a morte de varios veciños.

 

O 17 de decembro era a data preferida por unha parte do nacionalismo para celebrar o Dia da Patria Galega. Malia que a II Asemblea Nacionalista de 1919 acordou instituír o 25 de xullo como festa nacional, o 17 de decembro mantívose até os anos 50 como unha efeméride chave do calendario nacionalista.

 

É unha expresión da oposición galega a política centralizadora do Goberno do Estado. Exemplifica a vinculación histórica entre a cuestión nacional e social evidente ao longo de todo o século XIX e tamén do XX. Significa, tamén, como aquelas posicións máis avanzadas no social teñen o seu correlato nunha alternativa de vangarda no nacional. Estamos, á fin, diante dunha das múltiples manifestacións da rebeldía galega coa reivindicación nacional como bandeira.

Durante moito tempo, as revoltas populares que puntuaron en Galiza a Restauración careceron dun relato coherente. Aparecían en historias locais ou como episodios illados de malestar social. A monografía Rebeldía galega contra a inxustiza, publicada por Sermos Galiza, procura outro relato dunha época de “dignidade, combatividade e rebeldía do pobo galego”.
 

O Bloque quere impulsar a partir da XV Asemblea Nacional unha iniciativa, baixo o título do manifesto suscrito por Manoel Antonio e Álvaro Cebreiro, para un diálogo e debate aberto coa sociedade.

Esta semana debullamos os sucesos de Sobredo, que constituirán un fito na loita antiforal na Galiza e unha páxina tráxica na nosa historia. Xa á venda na nosa loxa.

O pobo cubano celebra hoxe o Día da Rebeldía Nacional, cando se cumpren 62 anos do asalto ao Cuartel Moncada.

Entrementres o Prestige partía en dous e descarregaba 70 mil toneladas de chapapote na costa galega, Silvia Bermúdez estudaba dereito. Soubo do naufraxio pola prensa, e pola prensa soubo tamén das mentiras, da fenda imperceptíbel que tiña o barco, dos ''hilillos de plastilina'' que derivaron nunha marea negra. Dez anos despois segue a exixir responsabilidades, mais recoñece que ''os auténticos responsábeis'' non sentarán nunca no banco d@s acusad@s