Marcelino Fernández Mallo

O abandono da actividade agraria, que acadou valores extremos nas últimas décadas, supuxo que o noso país presente un raquítico nivel de cobertura das súas necesidades alimentarias de produción vexetal. A dependencia exterior respecto a cereais, hortalizas, legumes, froitas, froitos secos ou aceite significa, ademais dun lastre para a nosa economía, quedar a expensas dos países produtores e dos mercados globais. Galicia necesita pór en marcha unha política agraria que recupere a produción propia.

O abandono da actividade agraria en Galicia, que acadou valores extremos nas últimas décadas, supuxo que o noso país presente hoxe en día un raquítico nivel de cobertura das súas necesidades alimentarias de produción vexetal. A dependencia exterior respecto a cereais, hortalizas, legumes, froitas, froitos secos ou aceite significa, ademais dun lastre para a nosa economía, quedar a expensas dos países produtores e dos mercados globais. Galicia necesita pór en marcha de xeito urxente unha nova política agraria que recupere a produción propia de alimentos vexetais para consumo humano.

O concepto de soberanía alimentaria xorde por oposición ao avance do réxime agrario corporativo e pon o acento na autonomía dos produtores e consumidores locais para organizar o seu modelo produtivo. Esta proposta conflúe nos últimos anos cos movementos agroecolóxicos na construción dunha proposta de sistema agroalimentario alternativo. A Galiza conta con condicións favorábeis para este cambio pero está lonxe de acadar un desenvolvemento significativo.