*David Soto é profesor no Departamento de Economía Aplicada da USC
Vivimos nunha sociedade cunha crecente preocupación e insatisfacción coa alimentación. Isto non é algo novo na historia recente de Europa e do mundo. No tránsito entre os séculos XIX e XX, a crise agraria europea significou unha revisión do papel do mundo rural co xurdimento da cuestión agraria e os debates sobre o papel do campesiñado entre marxistas e populistas.
Na Europa de entreguerras e, sobre todo, despois da II Guerra Mundial, a preocupación pola alimentación favoreceu a formación do proxecto da Revolución Verde, que hexemonizou a forma de entender a produción de alimentos nas décadas seguintes. Mais nestes antecedentes, a preocupación fundamental era a dispoñibilidade de alimentos, o que hoxe entenderiamos por seguridade alimentaria, e a pantasma da fame, coa que, porén, a Revolución Verde non acabou a escala planetaria.
Mais hoxe a nosa preocupación é un tanto diferente. Preocúpanos a dispoñibilidade de alimentos, a volatilidade dos prezos e os impactos na alimentación das crises recentes, evidentemente. Pero preocúpanos tamén o que comemos, a súa calidade, a sobrealimentación, a composición das dietas e, en definitiva, o impacto na saúde. Tamén nos preocupa a forma na que os alimentos son producidos, e onde son producidos; os impactos ambientais (cambio climático, contaminación, eficiencia enerxética) e sociais (quen produce e en que condicións).