Galaxia

“Coido que non ten sentido permanecer á fronte dunha empresa que decide moi conscientemente non defender en tempo e forma a súa imaxe até agora impecábel, o seu enorme prestixio e, sobre todo, a honorabilidade e dignidade do traballo das demais empregadas e empregados, publicamente cuestionadas”, indicou Castro no seu comunicado.

Pepe Carreiro e Antón Mascato son os autores desta obra.

Un libro híbrido no que se mesturan a crónica xornalística, o álbum familiar e mesmo algunhas técnicas propias da narrativa, pois adoita suceder que ás veces os ocos da memoria son tan amplos que é necesario enchelos dende a ficción. 

Os seus nomes apenas son coñecidos e da súa obra apenas sobrevivíu unha pequena mostra, mais Filippo Prosperi e Cándida Otero foron nomes ilustres da fotografía na Galiza no último terzo do século XIX. Vítor Vaqueiro recupera a súa historia no seu libro Facedores de imaxes (Galaxia). 

Inma López Silva, escritora, recolle no seu último libro, 'Quen non ten un avó fascista'? (Galaxia), a historia política da Galiza da segunda metade do século XX a través dun relato entre a memoria familiar e a ficción. Así, López Silva aborda os segredos familiares, os silencios e os mecanismos de supervivencia xa que, como ela di, “o medo realmente marcou as vidas da maior parte da xente, as historias de retagarda son así”.

Marcos Lorenzo vén de pubicar Enser na nova colección de Galaxia Heterodoxos. Trátase dunha mestura de crónica vital e ensaio, en forma de escrita aforística, e que parte dun momento de penuria económica e vital despois da crise que o obrigou a "concentrar todas as enerxías na subsistencia, o que á vez implicou un estreitamento das opcións vitais e un feche de horizontes", segundo declara no preámbulo do libro. 
 

Talvez hai no libro cuestións de demasiada altura académica para os coñecementos que podemos ter a maioría de nós, mais en xeral a lectura do libro resulta amena, cunha prosa ensaística que nos abre de par en par as portas a outra dimensión do saber e que procura axudarnos a ser persoas plenamente conscientes dos desafíos actuais.

Unha boa proposta para seguir tirando do fío do feminismo que analiza diversas perspectivas co fin de camiñar cara un mundo máis xusto, mais tamén é un dos mellores exemplos do que debería ser o ensaio: unha proposta que nos formulara preguntas e nos incitara ás resposta

Aínda que o autor foxe da fórmula diarística, o que atopamos aquí son reflexións persoais, algunhas delas moi próximas ao xénero da columna de opinión, pois xérase debate arredor de temas de interese sobre o devir da comunicación e das relacións sociais.

Xavier Queipo (Santiago, 1957) vén de inaugurar unha nova etapa na súa vida. Acabado de xubilar do seu traballo en Bruxelas -aínda que mantén certa actividade profesional- vén de regresar a Vigo e de publicar dous libros, Final feliz (Xerais) e Algoritmos (Galaxia), moi diferentes no seu contido pero moi parecidos na mirada que os guía: unha mestura do científico e do home de letras que lle outorgan un aire humanista pouco frecuente nas letras galegas. Conversamos con el sobre estes dous libros cos que abre esta nova etapa. 
 

Como ben recolle o prólogo de Inma López Silva á obra, moito do coñecemento sobre María Casares chega a nós nas últimas dúas décadas, a través das traducións das súas memorias, pero tamén coa recente publicación da súa apaixonada correspondencia con Albert Camus.