A Comisión Europea non aprecia colisión ningunha da proposición de lei de amnistía cos principios e normas comunitarios, ao quedaren salvados os intereses financeiros da UE e excluírense os casos de 'lawfare' —guerra xudicial—, polo que entende que se trata dun asunto doméstico cuxa avaliación corresponderá ás autoridades estatais competentes, segundo as primeiras impresións trasladadas polos seus servizos. O texto, con todo, segue baixo estudo.
Así o notificaron esta mesma tarde fontes comunitarias, citadas pola axencia Europa Press, que precisan que as principais preocupacións do Executivo comunitario a respecto da futura Lei de amnistía eran o seu impacto nos intereses financeiros da UE e no Estado de Dereito, concretamente no principio de separación de poderes pola posibilidade de que abarcase os denominados casos de 'lawfare'. Pero matizan que, tras esa primeira ollada ao texto rexistrado a pasada segunda feira no Congreso dos Deputados polo PSOE, esas dúas preocupacións disipáronse porque ambas as cuestións quedan fóra da proposición de lei. En todo caso, o texto está a ser analizado agora en profundidade polos servizos xurídicos antes de ofrecer unha opinión formal.
O artigo 2 do texto detalla os supostos que se exclúen da futura amnistía, incluíndo entre eles "os delitos que afectasen os intereses financeiros da Unión Europea". En canto ao 'lawfare', malia que non o menciona expresamente, cingue os actos amnistiados aos "vinculados directa ou indirectamente ao denominado proceso independentista", sinalando delitos de usurpación de funcións públicas, malversación, desobediencia, desordes públicas ou prevaricación, o que deixa fóra outros como o branqueo de capitais, organización criminal ou asociación ilícita, falsidade documental ou contra a Facenda Pública.
De existir referencia algunha ao 'lawfare' na proposición de lei, a Comisión Europea si tería que actuar, afirman as citadas fontes. Pero ao recollerse unicamente nun acordo entre partidos políticos, o asinado polo PSOE e Junts a pasada quinta feira, queda fóra do alcance de Bruxelas. Neste sentido, apuntan que o Executivo comunitario non pode converterse nun "actor político" nos Estados membro. Cousa diferente, avisan, é que ese acordo político que recolle o 'lawfare' teña un desenvolvemento lexislativo.
Con todo, para Bruxelas a proposición de lei, no seu estado actual, é un asunto de ámbito estatal cuxo control corresponderá ás autoridades competentes, empezando polo Congreso, que debe tramitala e aprobala, e acabando polo Tribunal Constitucional, que terá a última palabra sobre a súa legalidade.
Na mesma liña, as fontes consultadas puntualizan que as motivacións políticas para aprobar unha lei de amnistía, xa sexan as expresadas na exposición de motivos —que a xustifica pola necesidade de rebaixar a "tensión institucional"— ou o apoio das forzas independentistas á investidura de Pedro Sánchez como presidente do Goberno español, non teñen relevancia para a Comisión Europea porque son os órganos estatais os que deben avalialas.
Tamén descartan calquera paralelismo co caso de Romanía, cando Bruxelas avisou de que actuaría se se aprobaba unha lei de amnistía confeccionada polo gobernante Partido Social Demócrata para perdoar o seu líder daquela, Liviu Dragnea, que fora condenado a tres anos e medio de cárcere por abuso de poder e acumulaba outra condena por fraude electoral. No caso romanés, explican desde Bruxelas, tratábase dunha lei de amnistía deseñada para beneficiar directamente o líder do partido gobernante que a impulsaba, situación que non se dá no escenario español. A iso suman que a Lei de amnistía sobre Catalunya non chegou a ver a luz.
En calquera caso, recalcan que para activar o artigo 7 do Tratado da UE, que permite suspender os dereitos como Estado membro, debe darse un incumprimento sistemático dos principios e normas da UE, polo que unha única infracción non sería suficiente para polo en marcha, por moi grave que for a mesma.
