Poemas míticos (III)

Chega a terceira entrega da serie con poemas de Agnes Marton, Arancha Nogueira e Luís López Alonso que formaron parte da expedición dos poetas míticos en setembro do ano 2021. Aquela foi unha segunda edición das residencias Ámeto Mítico no Camiño de Santiago nun intre atravesado pola pandemia que transformou a práctica do camiñar nun espazo de contacto permitido. Os tres poetas camiñaron con dúas compañeiras e un compañeiro, foron: a asturiana Laura Casielles (vive en Madrid), o inglés Adam Wyeth (vive en Dubín) e a poeta madrileña de ascendencia galega, Pilar Astray. Fixérono entre O Cebreiro e Compostela, seguindo o libro de poemas Ámeto Mítico. Arrodeos e Desvíos do Camiño de Santiago e outras rotas de Uxío Novoneyra, un libro de rutas no que a Fundación Uxío Novoneyra baseou dita residencia que ten como obxectivo rescatar a temática xacobea para a poesía actual. "Algúns saberedes que aquil 'verdor' da poesía medieval galega, que era un dises raros verdores que por veces nos brindan as eras, os tempos, como saíndose da historia, como escapando do poder, do poder que a rixe", dicía Novoneyra no ano 1988 nun recital sobre os trobadores diante dos galegos emigrados a Xenebra. O Camiño de volta, os arrodeos e desvíos da emigración son distintos aos do peregrinar. Ámbolos dous, centros da nosa cultura, mutados en síntomas acelerados, atravesados pola tecnoloxía, a espectacularidade e o turismo de masas. Tamén hoxe percibimos mentres camiñamos que poucas "miradas novas (atopamos) nos vellos buracos". Os poetas en residencia itinerante visitaron colexios e institutos para comunicar a experiencia. Escoitar poesía na escola e facelo directamente, sen desactivala, sen simplificala sobre regras básicas e preguntas pechadas. Como escribiu Pimentel a poesía é un milagre. Transmitila a través da escoita, da lectura en voz alta, dicila de memoria, conversar sobre a vivencia e a creación poética, non transformala en comentario que persegue a cualificación baseada nunha resposta sen alento poético, sen transmisión da vivencia sostida nos símbolos e os ritmos, nas imaxes e nos mitos. Levar a poesía e os poetas á escola foi tamén obxectivo desta residencia onde distintas poéticas, distintas linguas, camiñaron, arrodearon e desviáronse polas rutas míticas que chegan a Compostela. Notas biográficas Arancha Nogueira (Ourense, 1989) publicou oito libros de poemas e gañou numerosos premios entre os que destacan o Francisco Añón (2013), o Johán Carballeira (2019) e o Victoriano Taibo (2021). As súas últimas entregas son Dente de Leite (Xerais, 2020) e Antese (Galaxia, 2022). Este poema é o primeiro de tres sobre a residencia no Ámeto Mítico. Luis López Alonso (Sarria, 1977) publicou dous libros de poemas Presal (Xerais e UVigo, 2019) e Salífero (Urutau, 2020). É membro fundador do grupo poético lucense das Lupercais. O fragmento do poema que reproducimos nesta folla é parte do seu último libro aínda en proceso. Agnes Marton (1965) é unha poeta de orixe húngara. Publicou a colección de poemas Captain Fly's Bucket List e catro poemarios en Moria Books (EUA): The Beast Turns Me Into a Tantrumbeast, I'm the President, You Are Not, Safe House Compromised e Postcards to Trump from the Marina Abramovic Institute. Ten outras dúas coleccións publicadas na Hungría: Being an Iguana e Mission Jaguar. Gañou o National Poetry Day Competition no Reino Unido e, coa antoloxía Estuary: A Confluence of Art and Poetry recibiu o Premio Saboteur. A tradución do poema En Galicia, eu son un can é da tradutora Lucía Miranda Morla.

Poemas míticos (III)

Cantos primitivos

Poesía para a xente

A desmesura da alma

A idade de ouro (III)

A idade de ouro (II)

A idade de ouro (I)

Poemas míticos (V)

Poemas míticos (IV)