pintura

É difícil comprender a pintura galega da segunda metade do século XX sen Xulio Maside (Vigo, 1933). Médico anestesista de profesión, pintor figurativo con tendencia expresionista e pegada do cubismo, sobriño de Carlos Maside, foi ademais activista cultural de relevo. Participou, en 1961, na fundación da asociación compostelá O Galo. E nas décadas de 70 e 80, presidiu a Asociación Galega de Artistas Plásticos. Nesta conversa rexistrada no seu piso do Ensache de Santiago participan tamén a profesora e crítica María Antonia Pérez e a súa compañeira e biógrafa María Esther Rodríguez. Eis un extracto da entrevista, publicada no número 294 de Sermos Galiza.

A derradeira grande exposición do pintor Manuel Moldes (Pontevedra, 1949 – 2017) titulouse Pontevedra Suite e viuse no Museo de Pontevedra. A cidade sempre estivo no centro das súas preocucpacións e ocupacións. O material desa mostra, maiormente creado na década dos 80, conforma agora o catálogo do mesmo título co que a Deputación de Pontevedra quere ofrecer unha “homenaxe póstuma” a Moldes.
 

Hoxe inaugurouse no Instituto Camoes de Vigo ‘Ksal e outras historias do mar’, a primeira exposición en Galiza dun mariñeiro pintor que realizaba os seus cadros a bordo dos propios barcos pesqueiros.

“Alegre, revolucionaria, pioneira, comprometida, complexa…” son algúns dos cualificativos que lle dedica a xornalista Carme Vidal a Maruxa Mallo, a pintora surrealista á que se lle dedicará en 2017 o Día das Artes Galegas. 

Trátase de tres obras da serie 'Debuxos de negros' que Castelao pintara no ano 1939 durante a súa estadía en Cuba. Ademais, inclúense pezas de Maruja Mallo, Díaz Pardo, Manuel Colmeiro e Urbano Lugrís. 

Clip coa coa cabeceira do documental "Derrubando muros con pintura"

A plataforma pola defensa da sanidade pública constituiu a súa sección xuvenil que arrancará os seus actos de protesta cunha xornada lúdico-reivindicativa en Compostela.

Das 300 mil historias de voluntari@s que limparon chapapote do Prestige, a de Sole Méndez probabelmente sexa a máis mediática. Até Isabel Coixet a quixo incluír no documentario Marea branca, rodado cando van alá dez anos da marea negra. Mais os bocadiños da súa vida escollidos após a edición só retratan unha faciana, a romántica, a da moza de 29 anos que o deixa todo e conduce a súa furgoneta desde Estremadura até Galiza; a da nai de Alegría, a nena do Prestige, como a coñecen en Fisterra, pois o pai tamén foi voluntario. Porén, detrás do rol de nai e da etiqueta de hippie hai outra Sole Méndez.