Terá lugar o vindeiro 22 de marzo, cando dende diversos puntos e nacións do Estado Español, se encamiñe unha enxurrada de protesta social con carácter anti-sistémico que ten que converxer, por forza, en Madrid. Nucléolo do réxime e metrópole das nosas nacións sen estado.
Máis un número na rúa, quioscos e lonxa e unha manchea de temas: Sector naval, folga pola sanidade pública, o negocio das subvencións ou a burbulla das grandes superficies comerciais. E lembramos, como non, a Mandela. Xa o poder mercar nos quiosques e librarías do país mais tamén na nosa loxa.
Este domingo hai once anos da manifestación de 300.000 persoas que colapsou Compostela para exixir responsabilidades polo Prestige. E máis unha vez, o pobo galego está chamado, unha década despois, por Nunca Máis ás rúas para rexeitar a sentenza da impunidade e deixar claro que non esquece.
As organización sindicais comezaron un reparto masivo entre a cidadanía de bandeiras e cartaces exixindo solucións para unha comarca mallada polo desemprego. O obxectivo: que fiestras e balcóns de vivendas, locais, establecementos e edificios sexan espello desa reclamación.
Sindicatos galegos, vascos, cataláns, asturianos e andaluces reuniranse esta segunda feira para preparar unha mobilización na que queren implicar a movementos sociais e cidadáns para poñer couto o austericidio do goberno español.
Montecubeiro é un símbolo do que ocorreu en Galiza despois do golpe de estado de 1936: persecución programada contra os activistas dunha sociedade civil forte, plural e articulada, na que se tentaban consolidar conquistas sociais e nacionais que levaban anos formulándose. Unha sociedade civil na que as clases populares, as mulleres, os traballadores, tiñan capacidade de intervención e mecanismos para facer valer os seus dereitos.
No Estado español hai unha idea simplista e allea aos aconteceres históricos daquel 11 de setembro de 1714: a invasión de Cataluña polas tropas borbónicas de Filipe V. Claro que os libros de texto escolares de caracter estatalista omitiron esa realidade histórica, do que aconteceu naquel 11 de setembro na defensa de Barcelona, onde foron asasinados miles de cataláns. Miles de encadeados e de exiliados. Así que as tropas casteláns impuxeron colonialismo, represión e o final das institucións nacionais de Cataluña. A nación catalana baixo un silencio impositivo. Mais a dignidade dos cataláns comezou a aflorar nesa raiceira patriótica lexitimando aspiracións de liberdade en terra asoballada. Durante todo o século XVIII a memoria do 11 de setembro non deixou de xermolar ese verdor de liberdade baixo a tiranía dos Borbóns. Toda esa potencia nacional rexurdía dunha maneira contundente, pragmática e contaxiante, como forza unificadora que foi respondendo a cada unha das contradiccións e inxerencias do Estado que atentaba contra esa rexa personalidade na nación catalana.
Onte, no reinicio do curso político, día no que se cumpriron dous meses do peche dos e das traballadoras de T-Solar, unha compañeira fíxome ver que fora unha magoa non ter feito un diario de bitácora deses 62 días. As presas, a inmediatez, o perentorio, as urxencias, fan que unha ás veces non sexa consciente da parte da historia que se está escribindo ao seu carón.
'Apocacrise Zombi' será a orixinal forma de manifestarse d@s "indignad@s" cunha marcha polo centro da cidade.
A protesta é esta terza feira diante do Edificio do catastro. O obxectivo: rexeitar a proposta do Banco de España de contratar a dpersoas no paro con soldos por baixo do salario Mínimo Interprofesional. A mobilización está convocada pola Asemblea de Desempregad@s
![[Imaxe: @avparcero]](/asset/zoomcrop,480,270,center,center/media/nosdiario/images/2013/06/02/2013060221555142104.jpg)
Unha acción popular, artística e combativa enche os valados de Navantia con prendas que simbolizaron "a dignidade" do naval ferrolán
Os escritores e as escritoras somos xente de paz e diálogo. Coa palabra defendémonos da intolerancia e a desigualdade, da mentira, da opresión encadeada ao medo e o non respecto aos dereitos da cidadanía. Coa palabra e co acompañamento presencial reivindicamos traballo e saúde de futuro con DIGNIDADE para o Ferrol do Naval e o Desemprego, matria natural do Socio de Honra da AELG, Ricardo Carvalho Calero.
Presentan oficialmente a acción artística que desenvolverán en Ferrol este domingo, 2 de xuño: un quilómetro de roupa pendurada da reixa de Navantia, seguindo o exemplo d@s traballador@s do naval que amarraron alí as súas fundas exixindo carga de traballo
Veio o bom tempo... chegou a hora! Sachas ao lombo, luvas nas mãos, botas de goma nos pés... @s de Compostela (porque a vaca não é de onde nasce) vêm com ânsia de semear a revoluçom musical. Quisemos saber como lhes vai na leira
Un quilómetro de batas da sanidade, de togas, de mandilóns, de traxes, de blusas, de roupa de crianzas... calquera prenda de roupa que teña un significado para quen a pendure será benvida na acción artística que encherá de cor e de vida as reixas de Navantia. Será o domingo, 2 de xuño
