Mais tamén do futuro, algo escuro e borroso que se adiviña na parte alta dereita da foto central, nesas siluetas que parecen teren medo de avanzaren, de saíren da sombra, coa man tapando a boca, a semellanza, quen sabe, do que o actual sistema educativo fai coa nosa lingua.
Ou será que se asustan da imposibilidade de aprenderen desde aquí, desde nós. Tamén acabará sendo sombra, pura silueta engulida polo sistema a criatura do primeiro plano?
Futuro algo escuro e borroso de se manteren as actuais liñas de cortes e privatizacións que o Goberno do Partido Popular está a levar adiante. Cortes en persoal, en comedores, en libros e material escolar que desfiguran un pouco esa “escola feliz” que anuncia a mochila da crianza que avanza decidida, agarrada fortemente á man adulta que a conduce, afastándoa desa fenda que parece abrirse no chan. Esa fenda que representa o constante peche de unidades no ensino público e o incremento no privado ou o constante retroceso do ensino en galego promovido polo decreto de plurilingüísmo. Fenda política e ideolóxica que o PP introduciu no sistema.
Asinantes do semanario
E xa está ben por hoxe. Anímense a ler o Sermos 161, fáganse asinantes do semanario e pensen que, de continuaren as cousas así, se cadra en vez de fotos como esta, teremos que estar a comentar a ben coñecida estampa de Castelao que ten como pé: Non quero ir porque o escolante pégame e a escola cheira que fede.
