A seguridade alimentar centra a cimeira entre Rusia e os Estados de África

Delegacións de 49 dos 54 Estados de África, incluídos 17 xefes de Estado e 4 de Goberno, participaron a quinta feira na cidade rusa de San Petersburgo na primeira xornada da segunda cimeira Rusia-África, que remata a sexta feira, e que estivo centrada no debate sobre a seguridade alimentaria tras anunciar Rusia a pasada semana que non aceptaría unha nova prórroga do acordo de exportación de gran ucraíno polo Mar Negro, instaurado hai un ano cun pacto entre Moscova, Kíiv, Ancara e a Organización das Nacións Unidas (ONU). Arredor desta cuestión, o presidente ruso, Vladimir Putin, fixo público que “nos próximos tres ou catro meses estaremos listos para proporcionar a Burkina Faso, Zimbabwe, Malí, Somalia, a República Centroafricana e Eritrea entre 25.000 e 50.000 toneladas de cereais de forma gratuíta”, asumindo Moscova os gastos de transporte. Ademais, fixo fincapé en que nos primeiros seis meses de 2023 Rusia exportou case 10 millóns de toneladas de cereais ao continente africano, despois de que se fechara 2022 con 11,5 millóns de toneladas. “E isto a pesar das sancións ilegais impostas ás nosas exportacións, que impiden gravemente o abastecemento de alimentos rusos e complícannos o transporte, a loxística, os seguros e os pagos bancarios”, debullou o mandatario. Tamén reiterou a proposta de “substituír o gran ucraíno tanto comercialmente como en forma de asistencia gratuíta aos países máis necesitados de África”, apuntando que “agardamos unha colleita récord este ano”. No que atinxe ás sancións coercitivas impulsadas pola Organización do Tratado do Atlántico Norte (OTAN), e que implementaron arredor dunha cuarta parte dos Estados do mundo, ningún deles africano, Putin denunciou que “crearon obstáculos incluso aos nosos plans de doar fertilizantes ás nacións máis pobres que os precisan”, bloqueando 208.000 toneladas de fertilizantes para estes países nos portos da Unión Europea (UE). Esas mesmas sancións son as que frearon os esforzos da ONU para facilitar as exportacións de cereais e fertilizantes rusos, como recollía o pacto do Mar Negro, algo que non chegou a lograr, e que Rusia definiu como unha condición determinante para volver ao acordo de exportación de gran ucraíno, que, lembrou Putin, só dirixiu 3% das máis de 30 millóns de toneladas métricas de carga a países de ingresos baixos, das que a UE quedou con case 40%. Pouco antes da cimeira, o voceiro do Consello de Seguridade dos Estados Unidos, John Kirby, defendeu que “estamos traballando cos nosos socios da UE, con Ucraína e outros socios europeos para ver se hai forma de levar o gran ao mercado por terra”, algo que “non é tan eficiente”. En paralelo, as autoridades ucraínas criticaron Polonia, Romanía, Bulgaria, Hungría e Eslovaquia por pedir á UE que acepte prolongar até fin de ano o veto ás importacións de trigo, millo, colza e sementes de xirasol de Ucraína, algo que en teoría non afectaría ás mercadorías en tránsito. A ONU alertou de que o final do acordo do Mar Negro implicaría unha suba do prezo dos cereais, nese sentido, Martin Rentsch, do Programa Mundial de Alimentos da ONU, explicou que “non se trata de levar gran de Ucraína directamente aos países afectados pola fame, trátase máis ben de manter baixo o prezo mundial”. Amais, ratificou que “o problema da fame no mundo non é que haxa pouca comida, no mundo hai dabondo, pero simplemente está no lugar equivocado, no momento equivocado e ao prezo equivocado”. Con todo, Simon Baptist, da Unidade de Intelixencia do grupo The Economist, detalla que “o prezo e as subministracións do trigo están impulsadas pola colleita mundial e a accesibilidade ao mercado”, polo que descartou unha suba importante do prezo en base ás grandes colleitas no Canadá, Australia ou Rusia. Ao tempo, outros factores influencian os movementos desta cifra, como amosou a entrada de fondos de investimento nos mercados de cereais tras a crise económica de 2008, á vez que se duplicou o prezo mundial do gran, que nunca recuperou os niveis de 2007. Presión dos EUA O Kremlin condenou nas últimas xornadas os intentos de Washington e París de premer os países africanos para evitar que asistisen á cimeira. “Nós non impomos nada, a diferenza de Occidente, respectamos a igualdade soberana dos Estados consagrada na Carta da ONU”, asegurou Mikhail Bogdanov, viceministro de Asuntos Exteriores de Rusia, que incidiu en que “todos os intentos fallaron claramente”. Porén, acudiron delegacións de menos países que na primeira cimeira, en Sochi en 2019, cando todos os Estados de África estiveron representados, ao que hai que engadir a presenza de 43 xefes de Estado ou de Goberno. Prevese que no cumio se asine un plan de acción conxunto até 2026, amais de acordos bilaterais e pactos comerciais, no marco dun papel cada vez máis protagonista no contexto internacional de África, que para o Kremlin é un dos “polos do mundo multipolar emerxente”, polo que confiou en que a Unión Africana sexa proclamada en setembro como membro de pleno dereito do G20. Ucraína lanza a "fase principal" da súa contraofensiva Milleiros de soldados ucraínos están implicados nas últimas horas no que os medios especializados consideran a “fase principal” da súa contraofensiva, logo de confirmar funcionarios occidentais e ucraínos a AP o comezo dunha “operación militar masiva” na noite da cuarta feira. O eixo do ataque está na rexión de Zaporijia, nun movemento co que Kíiv pretende avanzar até o mar de Azov e cortar en dous os territorios controlados polas tropas rusas, despois de que tras case dous meses desde o comezo da contraofensiva apenas conseguiran ganancias territoriais limitadas que os situaban aínda lonxe das principais liñas de defensa rusas. O gobernador de Zaporijia na área do oblast controlada por Rusia, Yevgeny Balitsky, sostivo que os militares ucraínos “sufriron perdas significativas e retrocederon ás súas posicións”. Nese aspecto, Putin recoñeceu o aumento de intensidade dos ataques ucraínos, mais reiterou que non obtiveron ningún éxito. Ataque a Odesa Mentres, o Exército ruso lanzou un ataque con mísiles contra a infraestrutura portuaria da cidade de Odesa no que faleceu unha persoa. Os ataques ás instalacións multiplicáronse tras a fin do acordo do Mar Negro, entre acusacións rusas polo seu uso para fins militares por parte de Kíiv.