Xorde como un exercicio do seminario que estaba estudando en Lisboa. A proposta versaba sobre a ilustración dun álbum sen empregar palabras, co tema a elixir totalmente libre. Eu sabía que quería debuxar plantas e animais, porque quería pasalo ben mentres o facía e era o que me apetecía naquel momento. Fun facendo esbozos, visitando o xardín botánico e buscando referencias. Ao final acabou saíndo, pero tampouco empecei cunha idea moi clara do que ía ilustrar, funa traballando.
Por que elixiu a selva para representar a memoria?
Creo que non foi algo que xurdiu intencionadamente. De entrada eu non pensei en traballar a memoria, senón que fun pouco a pouco, e finalmente as imaxes e a historia en si acabou por suxerir isto.
Quería xogar entre eses dous espazos que son a natureza e a cidade. Si que pensei moito, sobre todo cando ía visitar o xardín botánico, en como un neno imaxinaría o espazo, con animais ou non... Tamén me centrei no que pasaría unha vez saíse de alí, se levaría todo iso con el.
Non pensei en traballar a memoria, xurdiu a medida que me ía formulando preguntas a min mesma. Foi a través da selva, pero podería ter sido a través de calquera outro elemento, simplemente me apetecía traballar a natureza.
A min encántame o xardín botánico e imaxinei como o viviría un cativo ou cativa, cunha imaxinación incríbel e que de seguro que vía miles de cousas. Desde o momento en que me fago esas preguntas xorde todo. Fun guiándome sobre todo polo que me apetecía nese momento.
O xurado do certame destaca que é unha obra "brillante e orixinal". A que cre que se debe esta valoración?
Quizais polo final, que ao meu parecer é o que máis sorprende do libro. Durante toda a obra hai unha dinámica, cun espazo que é a selva e cunha paisaxe que simula un animal. Todo sempre nese contexto.
De súpeto, chega un momento no que sae fóra dese lugar e dá coa cidade e alí fusiónanse os dous espazos. Creo que foi ese final, que tentei que fose un pouco diferente e que dentro da historia sorprendeuse un pouco, así que imaxino que por iso.
Como valora a situación actual do mundo da ilustración?
A verdade é que aínda estou comezando e non sabería moito que dicir. Este é un dos meus primeiros libros, o primeiro como autora, e estou intentando abrirme camiño neste mundo. Penso que non é sinxelo, pero estou ilusionada e teño moita motivación.
Coñece algún ilustrador ou ilustradora da Galiza?
Galegos non, pero si portugueses, xa que estudei en Lisboa. Hai profesores que admiro moito e fascíname o traballo que fan, por exemplo Tiago Guerreiro, Catarina Sobral ou André Letría. Si que é certo que non coñezo aínda persoalmente o equipo da editorial Kalandraka, pero tamén son figuras bastante importantes no mundo da ilustración e síntome moi afortunada.
Que proxectos lle gustaría levar a cabo nos próximos anos?
Gustaríame facer máis libros. En xeral hai moitos ámbitos do mundo da ilustración que me interesan, pero os libros fascínanme. Gustaríame poder formar parte deste mundo.
