dramaturxia

O teatro debe falar do que pasa fóra do teatro, comentar as cousas que lle van preocupar ao público antes e despois da función.

Ás veces teorizamos demasiado. Ou máis ben, ás veces confundimos a teoría coa realidade, o cal é algo así como confundir o mapa co territorio. 

Contra todos os prognósticos que agoiraban medo e desinterese, os festivais de teatro e artes escénicas que se celebraron no mes de xullo supuxeron unha afirmación da cultura contra a morte.

A regra maniféstase cunha dolorosa evidencia nestes días de feche universal: o teatro gravado, virtual, ou reproducido por calquera medio, non pode substituír a experiencia real que supón o encontro dun actor e un espectador no mesmo espazo.

Liberto, con sete candidaturas, é a obra favorita nos Premios de Teatro María Casares. 

Fálase moito nestes días da novela A peste. Non se fala tanto do texto que lle serviu a Camus de punto de partida para a súa obra. 

A danza tardou moito en lograr o beneplácito das elites culturais porque o seu principal argumento procede do corpo. 

“As Irmandades da Fala tentaron ocupar todas as áreas do coñecemento, da arte e da comunicación en galego, e foi así como a lingua entrou no teatro burgués. Un caso moi significativo, pola grande aspiración que supuxo, foi a creación do poema épico O Mariscal”, explicou o dramaturgo Quico Cadaval no relatorio sobre a historia do teatro galego que impartiu nos Cursos de lingua e cultura galegas “Galego sen fronteiras”que a RAG coorganiza.

O Festival referente do noso teatro segue, na súa vixésimo oitava edición, aportando novos aires sen esquecer a súa memoria. Estreas internacionais, como a obra 'A puerta cerrada' da compañía Timbre 4 e a reputada Théâtre du Soleil, e unha merecida homenaxe a Francisco Pillado, agardan por nós na MIT de Ribadavia entre o 20 e o 28 de xullo.