-Sermos Galiza. Poñamos agora as luces longas e vaiamos aos modelos antagónicos que defendedes. O aprofundamento da autonomía versus a soberanía.
-Xesús Palmou: Primeiro ten de haber vontade de diálogo. Será nunha mesa de negociación onde se aborde a cuestión. A Constitución necesita unha posta ao día, en asuntos como a adecuación do Senado á súa condición de cámara territorial. É preciso que na Constitución se reflicta que as comunidades autónomas deben participar con voz propia perante a UE naqueles temas (por exemplo, a política agraria) sobre os que teñen competencias. A política agraria da UE claramente non favoreceu as transformacións que o agro galego necesitaba. Despois está o tema do encaixe das comunidades na Constitución, nomeadamente o de Catalunya. Hai que abordalo através dunha reforma da Constitución que permita que España continúe a ser un país da UE cunha Carta Magna en que todos nos sintamos cómodos. En todo caso, eu non estou por ir a un Estado confederal. Non é a solución. Eu iría máis nunha liña de acentuar o Estado federal, non confederal. Non coñezo ningún modelo de estado confederal que teña sido un éxito.
Palmou: "Eu non estou por ir a un Estado confederal. Non é a solución. Eu iría máis nunha liña de acentuar o Estado federal"
Jorquera: "Se admitimos que aquí hai varias nacións, entón haberá que admitir que hai distintos pobos e que teñen que ser suxeitos de soberanía nos seus territorios"
-Francisco Jorquera: Eu, claro, discrepo de Xesús. E creo que se hai un problema de modelo o que hai que facer é ir a outro modelo. E basicamente o que hai que facer é invertir as relacións que se estabelecen entre o Estado central e os distintos pobos que coexistimos nel. Se admitimos que aquí hai varias nacións, entón haberá que admitir que hai distintos pobos e que teñen que ser suxeitos de soberanía nos seus territorios. O pobo galego o que necesita é plena capacidade de decisión sobre os seus asuntos. Que se recoñeza que é o titular da soberanía na Galiza. En exercicio desa soberanía o pobo galego pode pactar con outros pobos e delegar unha serie de competencias en institucións comùns. Por suposto, iso exixe a vontade de todas as partes; e se non a hai, pois non é pecado ter un estado independente. En Europa nos últimos 25 anos naceron 17 Estados independentes. No ano 1945 a ONU fundouse con 45 estados, agora intégrana 193. É compatíbel ter un Estado independente e á vez participar na comunidade internacional, en termos de igualdade con outros pobos e non de dependencia.
