En Hattusa, antiga capital do Imperio hitita, no centro de Anatolia, a actual Turquía, descubriuse unha nova lingua indoeuropea. Alí realízanse escavacións desde hai máis de cen anos baixo a dirección do Instituto Arqueolóxico Alemán.
O xacemento é Patrimonio da Humanidade dende 1986 e até o momento atopáronse alí case trinta mil táboas de barro con escritura cuneiforme. Aínda que a maioría dos textos están escritos en hitita, a lingua indoeuropea máis antiga documentada e a lingua dominante no sitio, este ano atopouse unha táboa cunha recitación nunha lingua descoñecida.
O profesor Daniel Schwemer, xefe da Cátedra de Estudos do Antigo Próximo Oriente da Universidade de Würzburg, explica que hai un texto hitita que se refire á nova lingua como a lingua da terra de Kalašma. É unha zona no extremo noroeste do centro hitita, probabelmente na zona do actual Bolu ou Gerede.
Estes textos rituais, escritos por escribas do rei hitita, reflicten tradicións e ambientes lingüísticos de Anatolia, Siria e Mesopotamia. Os rituais oferecen unha valiosa visión das paisaxes lingüísticas pouco coñecidas de Anatolia a finais da Idade de Bronce, onde o hitita non era a única lingua falada.
Así, os textos inclúen pasaxes en luvio e palaico, outras dúas linguas anatolia-indoeuropeas moi relacionadas co hitita, así como o hattico, unha lingua non indoeuropea. Agora pódese engadir a estas a linguaxe Kalasma.
Debido a que está escrito nunha lingua descuberta recentemente, o texto aínda é en gran parte incomprensíbel. A profesora Elisabeth Rieken, da Universidade de Marburgo, especialista en linguas antigas anatolias, confirmou que pertence á familia lingüística anatolia-indoeuropea.
Segundo Rieken, a pesar da súa proximidade xeográfica á zona onde se falaba o palaico, o texto parece compartir máis características co luvio.
