Xelea de manga en Caracas

Nacido en Galiza, en plena guerra mundial e posguerra española, teño conciencia de que, naquela época, a carestía dos produtos alimenticios básicos na casa das familias traballadoras era notable. Nun dos meus primeiros recordos véxome a min mesmo chorando porque quería que me puxesen máis azucre na bebida do almorzo, que só Deus sabe o que era. Debía ter uns tres anos. Non sei se será polo peso dalgunhas daquelas vivencias primeiras, que nesa división da humanidade entre os que almorzan doce ou salgado, eu sempre me adscribín ao bando dos almorzos doces, se é posible con marmelada. De tal modo que, nos anos 2017 e 2018, en plena ofensiva imperialista e bloqueo salvaxe de "USA+Europa", cando na Venezuela de entón a escaseza de alimentos era moi forte tamén, vale dicir dramática, eu arranxábamas, co quilogramo de azucre mensual que viña no CLAP, para desenvolver as miñas habilidades como "campión das marmeladas". Facíaas co que tivese á man, laranxa, piña, o que fose, produtos naturais que sempre se conseguían. E así, coa marmelada e algúns cachos de casabe, lograba ir defendendo as miñas mañás. Xunto coa marmelada, aprendín a facer tamén unha xelea de manga que non tiña nada que envexarlle a ningunha feita por unha profesional. De maneira que me autoproclamei tamén como o ás da xelea de manga. Resistencia Agora damos un novo salto no tempo e situámonos no 2024. Para calquera observador imparcial é evidente que a situación cambiou. Xa non hai necesidade, salvo por pracer, de facerse un mesmo as marmeladas caseiras. O que quero dicir con esta especie de "parábola da marmelada", é que aínda que segue o bloqueo cruel, e que as sancións "USA+Europa" mantéñense en toda a súa enferma ilegalidade, é un feito innegable que a etapa máis dura da crise inducida xa pasou. Entre outras razóns, porque a resistencia política do pobo venezolano, leal ao legado do comandante Chávez, así como a sabedoría do seu goberno revolucionario, igualmente leal e sempre anticolonialista e antiimperialista, lograron, aos poucos, ir revertendo os efectos máis devastadores da violencia financeira, económica e comercial que a autonomeada "comunidade internacional" vén exercendo contra Venezuela. Así, pobo e Goberno unidos, foron facendo da necesidade virtude. Venezuela produce preto de 90% dos alimentos que consome Neste momento Venezuela produce preto de 90% dos alimentos que consome. A acantoada industria petroleira foise recuperando. E o desenvolvemento dunha relación mais sa con outros pobos e gobernos do mundo que non cren en sancións nin en posicións hexemónicas de ninguén, viñeron dando os seus froitos. De tal maneira que se pode afirmar con veracidade que a situación xa non só está controlada, senón que comeza a ser prometedora. Non é que a vida cotiá sexa fácil. Non. Non me refiro a iso. Nun país sometido a esa guerra á que me acabo de referir, as dificultades das familias no día a día son inmensas. Pero o que digo, e fágoo con seguridade e contundencia, é que, hoxe en día, a maioría do pobo traballador, tómase a vida con moita máis calma e alegría que hai uns anos, cun ánimo menos tenso e, desde logo, cunha visión optimista do futuro. Un pobo que ten plena conciencia de que a súa resistencia na defensa dun proxecto de transformación, a pesar do duras que foron, ou que son, algunhas xornadas, vai ter resultados, ou xa os está tendo. Hai esperanza plena, confianza en si mesmo e seguridade na razón da loita. Iso é o que os inimigos non puideron vencer. Eleccións en xullo Estamos no mes de marzo. En catro meses, aproximadamente, o domingo 28 de xullo, os venezolanos e venezolanas acudirán a votar nas eleccións presidenciais. O chavismo, organizado e plenamente consciente de que en cada elección xógase a vida, ou pouco menos, acudirá a votar co ánimo de batalla que o caracteriza. Sabe que os astros lle son favorables. (Aquí os astros son: un pobo apoderado dun proxecto de emancipación, unha unión cívico-militar a proba de dificultades e preparada para a o que veña, a derrota continuada da inflación con 1,2% en febreiro, a recuperación da industria petroleira e gasífera, a amizade internacional dos pobos do mundo e das nacións antihexemónicas e o feito certo de que en breve prazo Venezuela formará parte dos Brics. E polo outro lado unha oposición desunida que perdeu o norte, o sur, o leste e o oeste). Este ano, en febreiro, fixen dous quilos de xelea de manga e sóubome a gloria. Todo indica que coas mangas da próxima colleita, a xelea estará particularmente saborosa.