A poboación refuxiada palestina

No que hoxe en día se coñece como Israel vivían 900.000 palestinos e palestinas ata maio de 1948. Estímase que 750.000 persoas se viron forzadas a abandonar as súas casas e fuxiron a países veciños (Líbano, Siria, Xordania, Exipto, Iraq) e a outras áreas palestinas, pensando que poderían voltar ás súas vilas e aldeas. A creación do Estado de Israel supuxo un éxodo sen retorno, con desprazados internos e externos. En 1949 creouse a Axencia das Nacións Unidas para os Refuxiados Palestinos en Oriente Medio (UNRWA, en inglés), unha organización en principio temporal para brindar asistencia aos refuxiados ata regresaren aos seus fogares. Malia a Resolución 194 da Asamblea Xeral da ONU recoñecendo o seu dereito de retorno, contabilízanse case seis millóns de refuxiados palestinos no mundo, dos cales 1.4 millóns viven en 58 campos en Oriente Medio. A poboación refuxiada palestina, a máis antiga do planeta, é vítima de marxinación e discriminación. Representan una cuarta parte dos refuxiados do mundo. No Líbano: un pobo sen dereitos Actualmente hai máis de 500.000 refuxiados palestinos no Líbano, un 10% da poboación total do país. Estímase que 210.000 persoas viven nos doce campos de refuxiados xestionados pola UNRWA. Á poboación refuxiada palestina négaselle o dereito á cidadanía libanesa e, en consecuencia, o acceso á maior parte dos servizos públicos. Tampouco poden rexistrar casas ao seu nome, negándolles o dereito de seren propietarios e de herdar. Ademais, teñen prohibido exercer máis de 30 profesións: un palestino non pode ser médico, dentista, avogado ou enxeñeiro. Malia a aprobación dunha lei en 2005 permitíndolles o acceso a certos sectores administrativos, o emprego entre a comunidade refuxiada adoita ser precario, por tratarse con frecuencia de traballos temporais con salarios baixos. A taxa de desemprego é elevada e calcúlase que 93% dos refuxiados palestinos do Líbano vive en situación de pobreza. Cunha poboación de 2.5 millóns de persoas, Cisxordania é o fogar temporal de máis de 900.000 persoas refuxiadas O ano 2019 estivo marcado por fortes protestas no país, con reivindicacións tamén por parte da comunidade palestina, discriminada e marxinada. En decembro de 2021 iniciouse un proxecto de lei para reducir o número de empregos prohibidos aos refuxiados palestinos. Con todo, a reforma foi suspendida en febreiro de 2022. En Xordania: desigualdade xurídica No Reino Hachemita existen 10 campos de refuxiados oficiais e tres non oficiais que acollen máis de dous millóns de persoas, baixo diferentes condicións xurídicas. Case toda a comunidade refuxiada palestina goza de cidadanía xordana plena, a excepción de 140.000 refuxiados procedentes de Gaza, que só teñen dereito a pasaportes xordanos temporais. Os refuxiados chegados en 1948 e os seus descendentes son cidadáns xordanos naturalizados. Porén, a poboación refuxiada gazadí, que se instalou en Xordania en 1967 no contexto da Guerra dos Seis Días, atópase nun limbo legal. Sen dereito á cidadanía xordana, vense obrigados a renovar un pasaporte especial cada dous anos. Esta desigualdade xurídica ten como consecuencia que non poidan votar nin traballar no sector público. Os refuxiados orixinarios de Gaza non teñen dereito a exercer como doutores, xornalistas ou avogados. No campo de Jerash, establecido en 1968 e coñecido localmente como o campamento de Gaza, as condicións de vida son precarias e a taxa de desemprego afecta máis de 65% dos seus 11.500 habitantes, que viven nunha superficie de menos dun quilómetro cadrado. Desprovistos dos mesmos dereitos civís que o resto da sociedade xordana, a súa supervivencia depende en grande parte da axuda humanitaria. En Siria: vítimas de dobre exilio A guerra civil siria afectou considerablemente os refuxiados palestinos, apátridas e sen protección xurídica: 438.000 permanecen no país. Arredor de 150.000 fuxiron dos seus fogares ao estranxeiro e máis de 100.000 viven desprazados dentro de Siria. Dos nove campos de refuxiados que se estableceron tras a Nakba, seis deles quedaron destruídos por causa do conflito armado sirio. O campo de Yarmuk, o máis grande en Oriente Medio, chegou a acoller máis de 160.000 persoas. Hoxe en día é un lugar en ruínas, e fogar para as familias máis pobres, que viven entre os cascallos. Antes da guerra o índice de pobreza entre os refuxiados palestinos non chegaba ao 6%. Na actualidade un 95% depende da asistencia humanitaria. En Cisxordania e a Faixa de Gaza: desprazados internos Cisxordania, cunha poboación de 2.5 millóns de persoas, é o fogar temporal de máis de 900.000 refuxiados. Un cuarto deles viven en 19 campos, onde as operacións militares por parte do exército israelí son constantes, sendo o campo de Xenín un dos máis castigados pola violencia da ocupación sionista. Na Faixa de Gaza hai 1.4 millóns de refuxiados, o que supón o 70% da poboación do territorio gazadí. Un 80% da comunidade refuxiada desprazada en Gaza sobrevive grazas á axuda humanitaria, agardando voltar ao seu lugar de orixe.