Cada minuto o mundo perde un bosque primario igual a 11 campos de fútbol

O pasado ano perdéronse máis de catro millóns de hectáreas, unha superficie semellante á de Suíza, de selva tropical primaria, o que supón un aumento da deforestación nestas áreas de 10% con respecto a 2021, desvelou a terza feira un informe do Monitor Global dos Bosques, un proxecto da entidade non gobernamental Instituto de Recursos Mundiais en colaboración coa Universidade estadounidense de Maryland. “Os números de 2022 son particularmente desalentadores”, admitiu Francis Seymour, investigador principal na área de bosques do Instituto, apuntando que “tíñamos a esperanza” de ver un sinal nos datos que reflectira un punto de inflexión na perda de cobertura boscosa. Especialmente ao tratarse da primeira avaliación anual após a sinatura a finais de 2021 dun acordo no marco da Conferencia da Organización das Nacións Unidas para o Cambio Climático de Glasgow (Escocia) entre 145 Estados para deter e reverter a deforestación en 2030, entre eles o Brasil, Indonesia ou a República Democrática do Congo, que acumulan 85% dos bosques. Aínda así, até as cifras de deforestación dese mesmo exercicio foron superadas en 2022. De feito, das últimas dúas décadas foi o cuarto ano con máis superficie boscosa arrasada. En todo caso, o documento subliña que “a humanidade non está en camiño a cumprir cos obxectivos relacionados cos bosques”, incluso, a “tendencia é na dirección equivocada”, asegurou Rod Taylor, director de bosques da entidade, que recalca que a deforestación en 2022 foi 10.000 km cadrados maior que as cifras que se requiren para lograr o obxectivo de 2030. Os bosques primarios, masas forestais intactas ou que non sufriron apenas explotación, son chave pola súa capacidade de absorción de dióxido de carbono. Neste sentido, Mikaela Weisse, directora do Monitor Global dos Bosques, incidiu en que “estamos a perder unha das nosas ferramentas máis eficaces para combater o cambio climático, protexer a biodiversidade, a saúde e os medios de subsistencia de millóns de persoas”. Os datos do estudo cifran en 2.700 millóns as toneladas de CO2 liberadas pola destrución de selva o pasado ano, equivalentes ás emisións do país máis poboado do planeta, a India. En paralelo, Weisse alertou dunha “hemorraxia nalgúns dos ecosistemas forestais máis importantes do mundo”, nun proceso que tería comezado “no cambio de século”. Á cabeza da listaxe da deforestación nos bosques primarios está o Brasil, que acumulou 43% do total no último ano de Jair Bolsonaro, de extrema dereita, á fronte do Executivo, onde foi substituído polo progresista Lula da Silva a comezos deste ano. Pola súa parte, a República Democrática do Congo concentrou 13% da deforestación e Bolivia 9%, seguida a certa distancia por Indonesia, o Perú e Colombia. No Brasil, as políticas de Bolsonaro, que fomentou a minaría ilegal e a explotación da selva a pesar de asinar o acordo en Glasgow, amais de baleirar de capacidades os organismos de vixilancia, levaron a que o país alcanzara o nivel máis alto desde 2005 en perdas de bosque non relacionadas con incendios na Amazonia, cun incremento de 15% na perda de selva entre 2021 e 2022. Estudos científicos estiman que o Amazonas contén 90.000 millóns de toneladas de C02, máis do dobre das emisións anuais en todo o mundo. O informe advirte que, no caso das selvas tropicais, que sofren a inmensa maioría da deforestación a nivel mundial, incluso se “esas perdas son finalmente revertidas levará décadas que eses hábitats e reservas de carbono se recuperen”. Nesta liña, no Brasil, e aínda coa presión mineira en demarcacións indíxenas coa que o Goberno de Lula está a loitar, “os territorios indíxenas teñen unha moito menor taxa de deforestación que terras administradas por outros actores”. Ademais, as políticas de Lula xa provocaron unha caída de 68% da deforestación da Amazonia en abril en relación a un ano antes. Ao respecto de Indonesia e a República Democrática do Congo, Indonesia “reduciu a súa perda de bosque primario máis que calquera outro país nos anos recentes” impulsado pola moratoria de novas concesións no bosque primario ou a rehabilitación dos mangleirais, que incidiron na diminución do número de incendios, explica o texto, que tamén destaca os avances de Malaisia. No Congo, a orixe principal da deforestación é a agricultura “a pequena escala” e a produción de carbón para xerar enerxía, nun Estado no que 81% da poboación non ten acceso á electricidade, nunha situación abordada a finais da semana pasada na Cimeira por un Novo Pacto Financeiro Global, na que se insistiu en que os países máis vulnerábeis non terían que escoller entre combater a pobreza ou o cambio climático. A UE, detrás de 10% da deforestación O Parlamento da Unión Europea (UE) admitiu que 10% da deforestación a nivel mundial é responsabilidade do bloque comunitario, sexa de forma directa ou indirecta. Por iso, Bruxelas impulsou un novo regulamento que entra en vigor esta sexta feira que veta a comercialización de aceite de palma, gando bovino, cacao ou café de superficies deforestadas desde 2021. Porén, a comisión de Medio Ambiente do Parlamento non foi quen de aprobar a terza feira a norma para a restauración da natureza na UE.