Carta incendiaria: Micronesia advirte da belixerancia de China

Nun escrito con data do 9 de marzo, o presidente dos Estados Federados da Micronesia, David Panuelo, ao que xa só lle quedan dous meses de mandato, chama a atención de forma moi directa sobre as intencións de China para con Taiwán nun futuro próximo e as consecuencias que agardan ás nacións do Pacífico. Panuelo publicou unha carta dirixida a algúns dos políticos de maior calibre do seu país, onde falaba do futuro do arquipélago en relación coa política exterior dun dos seus veciños máis influentes: China. Nos últimos tempos óense con frecuencia expresións coma 'zona gris' e 'guerra política'. É posible que algún destes resulte familiar polo conflito en Ucraína, pero o certo é que Pequín acostuma a facer uso deles con mestría. E, en efecto, o aínda presidente é ben consciente disto. De feito, afirmou que a súa nación era vítima das dúas. O suposto que máis preocupa ao mandatario micronesio —e é de supoñer que a moitos dos seus homólogos en Oceanía— é a cuestión de Taiwán. Segundo a súa lectura da situación, China estaría a traballar de cara a dous supostos en relación con Micronesia: que o país tomase posición do bando chinés ou que se mantivese neutral nun hipotético conflito armado pola illa. Inimigo de ninguén De chegar a darse unha intervención de China en Taiwán —cuxa anexión aos territorios continentais é unha cuestión central para a nación chinesa—, o equilibrio da seguridade na rexión de Asia-Pacífico veríase completamente esmagado. A pesar disto, é de supoñer que, moito antes de se producir unha intervención de carácter militar por parte de calquera Estado, observaríanse actuacións doutro tipo. Isto é (moi xeralmente) o que se coñece como operacións de zona gris. Micronesia é aliado de países como os EUA, Xapón e Australia, que xa tentaron contrarrestar a influencia chinesa "A nosa política exterior sempre se focaliza en dous puntos", escribiu Panuelo. O primeiro é ser "amigo de todos, inimigo de ninguén", mentres que o segundo é apostar pola cooperación e o entendemento. Porén, o futuro ex presidente sinala esta política como "unha debilidade", unha característica feble. É posible que, ao dicir isto, Panuelo se estivese a referir a varios acontecementos que, sen chegaren a ser abertamente hostís, si que supuxeron fontes de inquietude para a seguridade do seu país. Un exemplo son as embarcacións descubertas en territorio marítimo exclusivo de Micronesia. Xapón tamén ten experiencias similares con pesqueiros chineses que entran sen autorización no seu territorio, e non hai que esquecer a recente polémica do 'globo espía' en Estados Unidos. A pesar da súa proeza económica, as ambicións territoriais de China están afectando negativamente á súa relación con aqueles países que temen pola integridade da súa soberanía nacional. Bilahari Kausikan, un alto diplomático de Singapur, dixo nunha ocasión que "aqueles pequenos países destinados pola xeografía a viviren na periferia de grandes países sempre experimentarán un certo grado de ansiedade". No caso das pequenas nacións de Oceanía, esta apreciación é unha realidade que define en moitas ocasións as súas respectivas políticas exteriores. Peter Christian, novo presidente Micronesia é un aliado tradicional de países coma Estados Unidos, Xapón e Australia, que xa tentaron crear varias iniciativas para contrarrestar a influencia chinesa sobre o Pacífico occidental. E, en termos de influencia, cabe engadir que as políticas de cooperación económica son unha das bazas máis poderosas no arsenal de Pequín. Acordos para a participación no desenvolvemento de sectores críticos (como enerxías e tecnoloxías da comunicación) son frecuentes, e algunhas voces mostran preocupación ao respecto dos mesmos. Tras os comicios decorridos o pasado 7 de marzo, agárdase que o próximo presidente nomeado en maio sexa Peter Christian, quen xa ocupara o cargo entre 2015 e 2019. Panuelo xa declarou estar "comprometido cunha transición pacífica". Queda pendente comprobar se o seu sucesor comparte as mesmas preocupacións que el con respecto ao seu veciño chinés, aínda que o que si é de esperar é que a postura do novo presidente sexa, se cadra, algo máis comedida.