Igrexa católica e democracia concordataria

En febreiro de 2021 solicitei do Ministerio de Facenda a contía do total de doazóns á Igrexa católica polas que se desgravaba no IRPF. Atención: non son as que os declarantes piden desviar dos orzamentos públicos marcando un X, que adoita ser interpretado –capciosamente– como "autofinanciamento da Igrexa": iso non ten nada de autofinanciamento, é unha partida dos orzamentos do Estado que se opta por desviar dando a posibilidade de decidilo individualmente ás persoas que así o din na súa liquidación. Estas persoas non pagan máis a Facenda que os demais por iso: ao asignaren o X á Igrexa obrígannos a todos a pagármoslle á Igrexa a cantidade de marras: é un financiamento 100% estatal. As doazóns, as que lle entregas directamente á Igrexa, dan dereito a desgravación, ou sexa, a pagar menos impostos. A súa contía e as desgravacións correspondentes son as que se sinalan no cadro enriba: 524 e 78 millóns de euros respectivamente. Esas doazóns correspóndense a todas as congregacións relixiosas, pois ao parecer non temos dereito, por protección dos datos! a saber isto estritamente. Podemos supoñer que a gran maioría corresponde á Igrexa católica. A realidade das doazóns á Igrexa católica non pode ser comprobada, pois esta institución na Federación Ibérica non ten obriga de presentar contas O anómalo deste asunto é que a realidade desas doazóns non pode ser comprobada, pois a Igrexa católica, na Federación Ibérica, non ten obriga de presentar contas: é bastante o certificado dun cura ou dun bispo para na Facenda daren por válido que a doazón "realmente se realizou": se ti consegues que o cura che certifique que doaches unha cantidade, aínda que non sexa certo, desgravas a cantidade correspondente. Estamos nun Estado de Dereito? É posible que se lle permita á Igrexa católica non presentar contas e aínda máis, falsificar transaccións? Sabedes, claro está, que a Igrexa non ten diñeiro negro, non porque o seu diñeiro sexa máis branco, senón porque non ten que declarar nada nin dar contas a ninguén. O Concordato é unha lei que está por riba da Constitución. Por iso o Goberno Suárez foi negociar o re-acordo en 1976, e seis días despois da aprobación da Constitución, o 3 de xaneiro do 79, se re-aproban os acordos: quixeron coar que é un tratado internacional ao que a Constitución se tivo que adaptar. Mais a entrada na UE non deu revisado ese tratado: levouse todo secretamente e no escuriño: o Concordato é unha aberración xurídica que permite mesmo ao Estado subvencionar unha organización contraria á Constitución, e polo tanto disoluble de oficio en tanto manteña, verbi gratia, a infame discriminación da muller sen vergonza nin complexo: ao contrario, coa máis infame fachenda! Para cugulo, os seus crédulos non lle piden contas á "xerarquía" sobre que fixeron co diñeiro que aportan. "Hai confianza, non? Hai credulidade, non? A Igrexa é santa, non? Dicir calquera cousa non boa de calquera xerarca é pecado, non? Entón, que problema hai?". Covardía O certo, porén, é que moitos xerarcas da Igrexa católica veñen dando espectáculo tras espectáculo, algúns deles entre os máis repulsivos. O peor non é que un cura faga algo moi reprobable. O peor é que case toda a curia sae en tromba a defender e encubrir o energúmeno. A diferenza é que agora xa poden ser imputados penalmente. Lembremos que os primeiros en condenar curas por pederastia, e a ocultación e complicidade da Igrexa na pederastia foron os de Boston. Na Federación Ibérica, en México, na Francia, na Alemaña... os curas eran impunes. Que horror para unha católica profunda e de boa fe atoparse co espectáculo que empezou a descubrirse publicamente hai trinta anos! Lembro as queimas de igrexas periódicas na Federación Ibérica. Normalmente non se sabía quen participaba na algarada. Dende logo que se eu fose pederastizado, participaría obrigatoriamente nesas flamíxeras depuracións. Na Federación Ibérica a Igrexa católica ten un estatuto de "Estado á beira do Estado": nin ten que render contas nin as rende. Dende a miña óptica, e son un grande amador dos Evanxeos, esta "co-soberanía da Igrexa" faille tamén un gran dano a unha Igrexa non-desviada e ten gran parte de culpa en conseguir ese esperpento pomposamente autodenominado Igrexa católica. Xa está a chegar ao cotarelo a nosa paciencia con esta "democracia concordataria" en expresión do gran diplómata Gonzalo Puente Ojea! O Concordato está por riba da Constitución na Federación Ibérica. Sabedes o que fixo o actual Goberno para rebaixar a tensión? Estender varios privilexios infames a outras comunidades relixiosas: a súa covardía deixounos pámpanos.