13 millóns de litros de glifosato ao ano

Os 27 membros da Unión Europea non chegaron a un acordo respecto á aprobación ou ao rexeitamento de prolongar o uso do glifosato 10 anos máis tal e como propón a Comisión Europea, e adiaron a este mes a decisión final. A falta de informes independentes e os conflitos de intereses en moitos dos supostos expertos que participaron nas avaliacións científicas alimentan a polémica. Fronte á oposición de países como Austria, Hungría ou Luxemburgo e a abstención doutros como Alemaña, Holanda ou Francia, a postura do Estado español foi favorable á prórroga da autorización, argumentando que os informes da Autoridade Europea de Seguridade Alimentaria (EFSA) avalan a seguridade do uso do herbicida máis empregado en Europa. A EFSA, nas súas conclusións, non indentificaba áreas de preocupación críticas pero si falta de datos nalgunhas análises, como a avaliación do risco alimentario para as persoas consumidoras ou falta de información sobre a toxicidade dun dos compoñentes presentes na formulación do praguicida. Tóxico para a saúde Un informe encargado polos tres grupos do Parlamento Europeo (socialistas, verdes e esquerda unitaria) demostrou que capítulos importantes da avaliación científica que conducira á aprobación do glifosato no 2017, pola EFSA, eran froito de plaxio en máis dun 50% e de 'copia-pega' en máis do 70% do dossier de homologación enviado pola propia Monsanto e as súas aliadas comerciais. Naquel momento o Parlamento Europeo reclamou unha revisión dos estudos dispoñibles sobre a acción canceríxena do glifosato e requiriu á Comisión para que prohibise o seu uso en zonas próximas a colexios, parques, hospitais ou residencias. En marzo de 2015 o Centro Internacional de Investigacións sobre o Cancro da Organización Mundial da Saúde sinalou textualmente que o glifosato é "probablemente canceríxeno para os seres humanos", baseándose nunha bibliografía científica que nun 75% fora revisada por persoas expertas e só un 1% eran estudos de empresas. Moitos concellos empregan procedementos de roza que non inclúen glifosato, o que indica que se pode facer sen contaminar Malia isto, o Comité de Avaliación de Riscos da Axencia Europea de Substancias Químicas rexeitou o ano pasado cambiar a clasificación actual do glifosato, aínda que si recoñeceu que é "tóxico para a vida acuática" e sospeitoso dos seus efectos como disruptor endocrino, é dicir, que podería afectar o sistema hormonal animal, incluído o humano. En EEUU, Bayer-Monsanto aceptou indemnizar en 2020 con 11.000 millóns de dólares pacientes por casos de cancro relacionadas con Roundup, a súa marca comercial de glifosato, nun proceso no que se rexistraron miles de demandas. Actualmente o glifosato está prohibido en Austria e rexións de EEUU, Canadá, Gran Bretaña e Suíza, mentres que no Estado español as estatísticas anuais indican que en 2020 comercializáronse 13 millóns de litros de glifosato, fronte aos sete millóns de litros do 2011. Augas contaminadas Un informe de Ecoloxistas en Acción de xullo de 2020 sinalaba que no 31% das analíticas tomadas en ríos e acuíferos españois polos organismos de conca se detectou glifosato, e que nun 22% superábanse os valores de referencia da Guía para a Avaliación do Estado das Augas Superficiais e Subterráneas do Ministerio para a Transición Ecolóxica. Esta contaminación da auga é realmente preocupante se temos en conta os seus usos alimentarios, humanos ou ecosistémicos. O feito de que o glifosato pasa ao organismo humano e mesmo pode detectarse no organismo en análises non é discutido hoxe por ninguén. Unhas probas analíticas realizadas a 48 persoas eurodeputadas de 13 países diferentes da Unión Europea demostraron que había restos de glifosato na urina de todas as participantes. As persoas europarlamentarias de Lituania, España e Croacia eran as que maiores concentracións de glifosato rexistraban nos seus organismos. En conclusión, existen sobradas razóns para que non se prorrogue a autorización do polémico glifosato e tampouco se pode xustificar o uso masivo que están facendo mesmo moitas administracións deste herbicida, en estradas, liñas de ferrocarril, parques infantís ou lugares próximos a vivendas e cultivos. Moitos concellos empregan outros procedementos de roza, o que indica que se poden facer as cousas de xeito diferente, sen contaminar a auga e sen enfermar a sociedade. No que respecta aos usos agrarios, máis do mesmo, hai moitos exemplos de manexo dos cultivos que aseguran uns alimentos saudables para as persoas e sen contaminar o medio, pero tamén se precisa o apoio das políticas públicas e da sociedade para que as persoas agriculturas e gandeiras que optan por modelos sostibles como a agroecoloxía teñan rendas dignas e as condicións necesarias para poder desenvolver a súa actividade.