Sonia Méndez dirixe a camára á adolescencia: 'As Neves' estréase no Festival de Málaga

“Creo que tiñamos unha débeda con esta mocidade que non vive nos grandes centros urbanos. Ao cinema galego faltáballe un filme que puxese a cámara á súa altura, que os tratase de ti a ti, sen paternalismo e sen lugares comúns". Quen así fala é Sonia Méndez, en conversa con Nós Diario ao día seguinte da estrea da súa película As Neves no Festival de Málaga. Protagonizado por un grupo de adolescentes que vive na montaña de Fonsagrada, o filme trata, en palabras de Méndez, de facer un retrato das novas xeracións que fuxise da sofisticación en favor da honestidade. "Moitas veces preguntábame como era a vida desta mocidade que, por un lado, vive en entornos pouco comunicativos, rodeados de natureza e de silencio; e polo outro, hiperconectados, cun móbil na man que lles permite acceder a unha inxente capacidade de información procednte de todo o mundo. Sentía curiosidade por esa dualidade, por como o asumirían na súa vida cotiá". O que descubriu nesta rodaxe foi que a presunta hipercomunicación non era tante. "Efectivamente, trátase dun tópico que non sempre se corresponde coa realidade. Ao entrar en contacto con estes rapaces e rapazas, decateime de que probablemente calquera persoa adulta das que coñezo pase máis tempo enganchada ao móbil ca eles". Méndez declara que "non sei se o público adolescente vai ir ver a película ou non, pero quería facer unha película que retratase a esa mocidade galega, e en galego, contando unha historia coa que se puidesen identificar, que reflectise a súa vida cotiá e as súas preocupacións". Luz Fandiño en documental: onde agroman as verbas da resistencia cotiá Elenco novel Para logralo, contou cun elenco de mozos e mozas, novel na súa maioría, co que foi moi importante crear un "entorno de confianza", fundamental para o resultado final da película, xa que esta "se sostén nas súas interpretacións". "Aprendín a escoitalos máis, a apartar todo ese envoltorio de tópicos a través dos que habitualmente se fala deles. Estaban 200% a favor da película e fixeron un traballo incríbel. E non foi unha rodaxe sinxela: tiñan a cámara permanentemente enriba e pasaban por estados emocionais moi potentes, pero en todo momento se comportaron cunha responsabilidade e unha seriedade admirábeis". Méndez non aforra eloxios ao falar dos e das protagonistas da súa película. "Fixádevos ben, porque son o futuro do cinema galego". A cuadrilla de adolescentes foi seleccionada nun proceso de casting ao que se presentaron máis de 600 persoas mozas de toda a Galiza. Unha vez seleccionados, Méndez e unha coach experta en actores noveis traballaron durante dous meses con eles "para xerar unha relación real de cuadrilla", xa que, previamente, non se conocían entre eles. David Rodríguez é o único que tiña experiencia previa, xa que traballara na película Live is life, de Dani de la Torre. Xacobe Bruña acaba de comezar os seus estudos de interpretación. Irene Rodríguez é bailarina e fai teatro afeccionado. Diego Caro e Santi Carmona queren seractores e xa participaron nalgunhas curtas. Jennifer Soto e Adriana Fernández son xogadoreas de balonmán e participaran tamén en curtas de caracter afeccionado. Andrea Fernández e Antía Mariño, en cambio, acudiron ás probas por casualidade e lograron facerse co afecto do equipo. No filme están acompañados polas actrices Lucía Veiga e Luísa Merelas, as únicas adultas que aparecen na trama. Martín Romero e as aves contra o capitalismo: novo premio Goya para a animación galega Excelente acollida Méndez traballou en diversas áreas do audiovisual: dirección, guión, interpretación e produción. Directora de varias curtametraxes, entre elas, As Damas Negras e Conversa cunha muller morta, galardoadas co premio Mestre Mateo á mellor curtametraxe, traballou como actriz en diversas series e longametraxes e, desde 2014, dirixe o Carballo Interplay. En 2018 funda Cósmica Producións coa que filma a longametraxe A Poeta Analfabeta sobre a poeta, feminista e activista Luz Fandiño. O Festival de Málaga recibiu esta primeira longametraxe de ficción da directora cunha longa e emocionante ovación, con críticas moi positivas e cun grande interese dos medios. "A verdade é que foi unha gran sorpresa", recoñece Sonia Méndez. "De entrada, parecía que as coordenadas nas que se move a película estaban moi afastadas do público do festival, pero o recibimento foi moito máis que positivo. Estamos moi contentas de que a estrea se levase a cabo aquí". As Neves transcorre nunha aldea da Fonsagrada, durante o entroiso. A cuadrilla de adolescentes proba por primeira vez cogomelos alucinóxenos. Cando espertan atópanse cun temporal de neve e con que unha das mozas desapareceu. O pobo queda incomunicado e co internet cortada e eles deben atopar a súa compañeira. "Non se trata tanto da relación dos adolecentes coas redes sociais, senón sobre a viaxe emocional que experimentan nun momento das súas vids marcado por un episodio dramático", explica a directora, que ten citado a serie de David Lynch Twin Peaks como un dos referentes que tiña en mente para este filme. Lois Patiño reivindica a mirada activa: así é 'Marea', a exposición que o artista inaugura na Coruña Un Oasis na montaña A sorpresa máis exótica, se cadra, é saber que a banda sonora de As Neves está composta por Andy Bell, o que fora baixista da xa case mítica banda do britpop dos noventa, Oasis. "Ás veces a vida regálache cousas alucinantes. Eu son moi fan de Andy Bell, tanto na súa etapa en Oasis como da súa carreira en solitario. Un tema seu parecíame perfecto para a peli, tíveo soando durante toda a escrita do guión. E un día antes de que comezase a rodaxe, escribinlle explicándolle de que ía o filme e pedíndolle permiso para utilizar a canción. Esperabaquenon me contestase, claro, pero non só contestou, senón que se ofreceu a facer algúns arranxos complementares e a desenvolver algunhas liñas de guitarra a maiores. O seu compromiso foi tal que acabamos convidándoo a vir á Galiza, estivo aquí toda unha semana e escribiu toda a banda sonora da película. E hai que dicir que foi moi xeneroso e encantador con todo o mundo, que lle interesou moito o filme e que estivo á disposición da película como un máis do equipo. Foi algo milagroso". O audiovisual galego madura malia a escasa implicación da Xunta de Galiza