Do cinismo dun 'Occidente' que apodrece

A esquecida Palestina ocupa as portadas. Hamás tivo a ousadía de bombardear Israel e o que é peor, saltou o valado e entrou no "seu" territorio. Din que mataron máis de 1.000 persoas, militares e civís e levaron varios reféns a Gaza. Até aí podíamos chegar. Como se atreven as persoas oprimidas a cuestionar o opresor? Con Biden e Von der Leyen á fronte sucédense as condenas dos actos "terroristas" de Hamás e o apoio ao "dereito á defensa" do Estado sionista, que reforzan con visitas inmorais, namentres masacra Gaza. No Estado español, a maioría das forzas políticas, tanto ten esquerda como dereita, tamén algunhas nacionalistas, co PSOE e PP á cabeza e outras máis silenciosas, súmanse ao mesmo relato. No Parlamento europeo, agás algunha deputada illada, silencio estarrecedor. Francia, Reino Unido ou Alemaña cuestionan até o dereito a manifestarse a prol da causa palestina. Todo un retrato da corrupción moral e política dun 'Occidente' que podrece a pasos axigantados. Estado sionista Ninguén descoñece a verdade. Só desde esa podremia estrutural é posíbel considerar vítima o opresor e agresor-terrorista o oprimido. O Estado sionista é unha creación artificial imposta polas potencias "occidentais" hai 75 anos na terra do pobo palestino, obrigado pola forza a abandonala. Desde ese intre, sen pausa, o Estado sionista expande o seu territorio a sangue e lume, rouba a terra e as casas palestinas, reprime, mata, encarcera sen xuízo. Limpeza étnica, apartheid, explotación laboral, muros e Gaza convertida nun xigantesco campo de concentración que nada ten a envexar ao gueto de Varsovia. O Estado sionista ten como indisimulado obxectivo a expulsión dos habitantes e a ocupación total do territorio histórico de Palestina, por iso nunca quixo aceptar ningunha solución "razoábel". Incumprimento das resolucións da ONU, dos acordos de Oslo, guerras de conquista sucesivas até converter hoxe en inviábel a posibilidade real de crear un Estado palestino, aínda aceitando o ilexítimo Estado xudeu, menos aínda coas fronteiras do 67 e capital en Xerusalén, para complementar a indefendíbel actuación desde calquera punto de vista obxectivo, dese Estado a cada paso máis nazificado que seica temos que defender. Podremia política, institucional e intelectual que, ante a contundencia dos feitos, pretende deturpalos recorrendo ao de sempre, Hamás é un grupo terrorista, ergo apoiar a causa palestina é apoiar o terrorismo. Un vello recurso utilizado para xustificar a dominación, a agresión, o colonialismo. De Viriato a Mandela quen se ergueu contra a ocupación ou a opresión salvaxe así foi cualificado. Non é preciso compartir todas as actuacións de calquera organización que loita pola liberación dun pobo para defender a xusteza da súa causa. Como non é preciso compartir a actuación do réxime de Sadam Hussein para opoñerse á invasión de Iraq. Estar contra das guerras imperialistas non impide defender a xusteza da loita armada contra quen utiliza as armas para impoñer o seu dominio. Neste conflito, se se pode cualificar alguén de terrorista é o Estado sionista, preñado de integrismo relixioso Terrorismo en estado puro Podremia, dobre vara de medir e racismo, que nos invita a chorar as vítimas dunha parte e a ignorar as da outra. Neste conflito, se se pode cualificar alguén de terrorista é ao Estado sionista, preñado de integrismo relixioso, progresivamente nazificado, que define a poboación palestina como "animais" e, xa que logo, non humanos, reproducindo teses hitlerianas. Sen necesidade de recorrer á historia, abonda con non pechar os ollos ao que está a acontecer estes días en Gaza para afirmalo. Bloqueo absoluto, auga, luz, alimentos, bombardeos masivos, barrios enteiros destruídos, hospitais, mesquitas, desprazamento masivo da poboación, se iso non é terrorismo en estado puro, entón que é? Ofende a intelixencia culpabilizar o pobo palestino da situación de guerra. O levantamento non é a causa, é a consecuencia da salvaxe opresión israelí. A dirixencia política de 'Occidente' apodrece no desesperado intento de manter o dominio do mundo. E arrastra con ela unha parte da sociedade, asolagada pola mentireira propaganda masiva, a explotación laboral, as subas de prezos, o escaso financiamento dos servizos públicos, o bestial aumento do gasto militar ou a restrición das liberdades democráticas. Por iso é mais necesario que nunca ter valentía política e intelectual, resistir o medo á marxinación, manter e defender elementais principios democráticos, mobilizarse, dar o debate social, ou a súa podremia rematará por engulirnos definitivamente a todos.