No debate do estado da nación Feijóo non actuou como presidente da Xunta. Demitiu na práctica do seu cargo. Quen tomou a palabra no Pazo do Hórreo non era o titular do executivo galego. Era un dirixente da liña dura, se é que existe unha liña branda, do seu partido. Feijóo non puxo por diante os intereses galegos -a contradicer a súa palabra de orde de el ser "militante da Galiza"-, senón que se limitou a despregar o argumentario de inspiración neo-falanxista do PP.
"Dóeme Catalunya", dixo Feijóo con sobreactuación españolista. O que non lle doe é Galiza. Esquece Feijóo que Galiza é tan nación como Catalunya ou Euskal Herria e que, portanto, debemos aspirar como sociedade a non ser preteridos, desprazados, no debate político en curso. Un debate que, máis cedo que tarde, abocará o Estado a ter que discutir sobre a soberanía, sobre cal é o suxeito político a partir do cal se ten que estabelecer quen ten o poder para lexislar.
"Dóeme Catalunya", dixo Feijóo con sobreactuación españolista. O que non lle doe é Galiza
O que estamos a viver é o comezo do fin do réxime de 1978. Non é sustentábel definir a "nación española" como fonte das faculdades lexislativas. É a hora das nacións. É a hora de criarmos as condicións que nos leven canto antes a termos un goberno galego digno de tal nome.
