Banda sonora do Nadal

A s panxoliñas ou cantos de Nadal foron durante moitas décadas a desculpa perfecta para facer dalgunhas noites desta época, noites de alegría e ilusión, pero sobre todo noites de comunidade e xuntanza veciñal. Ademais disto, tiñan o aliciente de recoller o aguinaldo da veciñanza, ben en forma de cartos ou con elementos da recente matanza. O noso Patrimonio Cultural Inmaterial ten múltiples e moi diferentes manifestación musicais relacionadas co Nadal. Podemos dicir sen temor a trabucarnos que somos unha verdadeira potencia estatal en canto a este tipo de manifestacións, e case debemos afirmar que esta riqueza non ten fondo, xa que varía de forma moi dispar segundo a rexión xeográfica do noso país. Nadais, rondas, aninovos ou aguinaldos, Manueles, xaneiras e, por suposto, cantos de reis, así é como chamamos ás nosas manifestacións musicais para esta época do ano. Cada unha delas ten dentro das festividades os seus días asignados para saír a cantalas e por suposto, cada unha ten os seus cantos correspondentes. A temática varía, desde a adoración do nacemento do neno, até a pedida do aguinaldo, a felicitacións a Manueles e Manuelas ou a anunciación da chegada dos reis magos de Oriente. Non estades cansos de escoitar "como beben los peces en el río" ou que a virxe peitéase "entre cortina y cortina"? Esa é a banda sonora que ano tras ano soa en grandes superficies comerciais, en actividades para a xente cativa, nas megafonías que atronan as rúas de moitas das nosas vilas e cidades, e o peor de todo, incluso na radio pública a maioría dos vilancicos que soan por estas datas son de índole estatal. Son innumerábeis todos os cantos que ten a nosa tradición, e grazas a esa riqueza inmaterial temos diferentes publicacións discográficas que merecen e deben ocupar o espazo sonoro do noso Nadal. Alá polo 1998 apareceu na nosa discografía un dos discos históricos para estas datas, Cantigas de Nadal de Boa Music, onde grupos como Chouteira, Berrogüeto, Leilía, Os Cempés e moitos outros facían as súas versións de cantos de Nadal tradicionais, e con tal motivo até composicións propias para cantar nestas datas. Pero xa en 1978 Fuxan os Ventos sacou á luz Galicia canta ao neno, unha icona para a nosa música e que durante décadas leva sentíndose en moitas das casas do noso país para animar as comidas ou ceas desta época do ano. Na AGG quixemos poñer o noso gran de area nestas publicacións e no ano 2006 lanzamos O Quiquiriquí un dos nosos proxectos máis ambiciosos e do que máis orgullosos nos sentimos. Trece cantos de Nadal nas súas diferentes variacións, arranxados dun xeito maxistral por Paulo Nogueira e Magoia Bodega, e interpretados por diferentes gaiteiras e gaiteiros, pandeireteiras e demais intérpretes do noso país. Un traballo referente na nosa discografía e que ano tras ano fai cantar a diferentes asociacións, colexios ou grupos de Galiza, xa que reinterpretan unha e outra vez as pezas que no Quiquiriquí aparecen; como o "Pelo Roxiño" ao que lle pon voz no CD Mini, ou "Buscando unha estrela", interpretado po Tino Baz. E hai moitos outros traballos dedicados ao Nadal, pero que non son quen de facer que se escoiten como banda sonora destas datas nos espazos públicos. Cal é o motivo? De verdade imos seguir rexeitando esta inmensa riqueza e deixarnos colonizar por cantos alleos? Desde este espazo fago un chamamentos a xerentes e responsábeis de áreas comerciais, a responsábeis das megafonías municipais: por favor, valorade o noso e axudade a que a cadea de transmisión non rompa e que a rapazada cante en galego.