Suxestión bélica: medo e histerismo

Resulta que a nosa existencia está ameazada polos designios agresivos de Rusia. Porén, o que escoitamos todos os días é un continuo sonar de tambores de guerra, por parte dos gobernantes de Occidente. Dunha maneira xerarquizada, e desigual, vannos alertando da fatídica imposibilidade de evitar o conflito armado directo, de fracasaren os seus plans premeditados en Ucraína. Ameazan con que non consentirán a derrota, porque serían os seus deseños os derrotados: a mellor proba de o pobo ucraíno ser só un mártir interposto. USA e a UE están dispostos a alongar este papel até o holocausto catastrófico. Son os mesmos que dan cobertura á máis criminal agresión de Israel, o seu peón en Oriente, contra un pobo indefenso, incapaces de transcender o seu cinismo conxénito. Occidente, na versión UE, teledirixida polos USA, dedícase a suxestionar os seus pobos coa necesidade de asumir unha belicosidade desatada. Intenta provocar histerismo, propio de xentes crédulas e desesperadas, contra un inimigo que encarnan de forma visíbel, corpórea, no presidente Putin, da Federación Rusa. Non ocultaron o seu obxectivo de facer de Rusia un estado paria, a través de sancións e castigos de todo tipo. Occidente é o principal encubridor de Israel, a policía imperial no miolo do mundo árabe e musulmán. O seu fracaso indica que recorren a pretensións delirantes, como a de ditar un deseño do mundo que manteña a hexemonía do imperio americano. A irresponsabilidade dos estados integrados na OTAN non ten límites, na súa obsesión irracional por defender unha orde mundial que xa non se sostén, por máis que recorran á ameaza, á intimidación, á forza e a todo tipo de atrocidades, incluídos os atentados terroristas, cuxa pintoresca atribución non anula os síntomas que conducen aos servizos secretos occidentais. A maior parte do mundo, malia as súas discordancias, contradicións e problemas, xa non traga tanto descaro cínico e interesado dos que presumen de moralidade e valores superiores. Pode parecer contraditorio e paradoxal que voces tan distintas como a do papa Francisco, Lula ou Luís Marían Ansón se pronuncien a favor de resolver pola vía do diálogo e das cesións inevitábeis e fundadas o conflito ruso-ucraíno. Porén, é un síntoma de que a racionalidade, pensar con independencia de criterio, se abre paso malia a potencia esmagadora da publicidade irracional, abafante nesta parte do mundo. Guerra a todo custo Goste ou non, o conflito de Ucraína e o de Gaza son símbolos e síntomas das orientacións antitéticas que se enfrontan a nivel mundial. Occidente é o principal encubridor de Israel, a policía imperial no miolo do mundo árabe e musulmán. Ucraína deveu nun instrumento de Occidente, coa súa disposición a servir ao dominio e á hexemonía occidental, como plataforma de acoso e intimidación a Rusia. O martirio do pobo palestino desvenda o cinismo, a dupla vara de medir na política internacional, a impasibilidade envolta en retórica humanitaria in extremis, ante crimes de lesa humanidade, cultivada por Occidente. Non deixa de ser elocuente que Palestina teña como principais valedores políticos Irán, Suráfrica, Turquía, Brasil e mesmo Rusia e China, a maioría dos Brics. Na propaganda occidental píntanos de autoritarios e, nalgúns casos, considéranos réximes políticos que deben ser destruídos pola forza. É patética a falta de realismo e racionalidade dos dirixentes occidentais no seu empeño por moldear e impor os seus deseños hexemónicos, de ampla contestación en boa parte do mundo. É execrábel que o intenten a conta do sangue doutros, da súa ruína e destrución, da animosidade entre veciños. E resulta asombroso que, finalmente, pretendan mergullar nunha espiral de irracionalismo histérico os seus pobos. Nunca como hoxe, de forma calculada e descarada, fomos sometidos a unha propaganda militarista e a unha intoxicación tan calamitosa sobre a dinámica real que sustenta e alimenta os conflitos internacionais en que Occidente está involucrado. Esta irracionalidade agroma, ademais, nun contexto onde o deterioro político, moral e económico das "democracias occidentais" é progresivo e imparábel. A riqueza empoleira máis unha minoría da sociedade, mentres a maioría comproba como as súas condicións de vida se deterioran. A pretensión de continuar a guerra de Ucraína a todo custo abócanos aos perigos dunha confrontación nuclear e a maior sufrimento do pobo que peor o está a pasar. Inoculan medo para aumentar o gasto militar, retroceder aínda máis socialmente e impor unha visión cultural e ideolóxica contraria ao pacifismo, ao multilateralismo e á soberanía nacional dos pobos.