Puigdemont exixe a amnistía para aceptar negociar a investidura de Sánchez ou Feixoo

Malia que o presidente en funcións do Estado español, Pedro Sánchez (PSOE), confiaba a segunda feira en que se alcanzará un acordo para ser reelixido no Congreso, para o que precisa do apoio de todas as forzas soberanistas con énfase en Junts, por tratarse da única que non avalou a súa investidura en 2020, o ex presidente catalán, Carles Puigdemont, deixou claro a terza feira que polo momento “non existen as condicións” para alcanzar un acordo que tería que ser “histórico”. Por iso, e dirixíndose tanto ao PSOE como ao Partido Popular (PP) que encabeza Alberto Núñez Feixoo, o líder independentista no exilio trasladou desde Bruxelas (Bélxica) que para aspirar a negociar con Junts en primeiro lugar é preciso crear as condicións necesarias “aínda que de entrada sexan forzadas pola necesidade e non pola convicción”. Nese sentido, Puigdemont enunciou catro exixencias previas á apertura de conversas sobre a investidura, o “recoñecemento e respecto á lexitimidade democrática” do independentismo, unha lei de amnistía e a “creación dun mecanismo de mediación e de verificación” que garanta o cumprimento dos acordos perante “a total falta de confianza entre as partes”, así como que se fixen como “únicos límites” do proceso os acordos e tratados internacionais arredor dos dereitos humanos e as liberdades fundamentais. No que atinxe á lexitimidade democrática, aludiu o tratamento das persoas independentistas como “terroristas” por parte das forzas de seguridade españolas, que consideran a loita pola liberación nacional catalá como a “segunda ameaza máis importante despois do terrorismo xihadista”, amais de cuestionar o recorte do Estatuto de Catalunya por parte do Tribunal Constitucional ou a criminalización do referendo de independencia de 2017. O segundo punto recolle o “abandono completo e efectivo da vía xudicial contra o independentismo” a través dunha “lei de amnistía que inclúa o amplo espectro da represión iniciada desde antes da consulta do 9 de novembro de 2014”, admitindo que o referendo “non foi un delito”, da mesma maneira que a declaración de independencia, as protestas masivas contra a represión ou a sentenza do Tribunal Supremo, que enviou á prisión os membros do Executivo catalán que non marcharon ao exilio até o indulto parcial de 2021 por parte do Gabinete estatal. Unha vez cumpridas as condicións antes de que o 27 de novembro se esgote o prazo no que ficarían convocadas novas eleccións, de non ter sido elixido presidente, “a negociación pode desenvolverse con garantías e con esperanza de que culmine con éxito”, subliñou, e remarcou que o Estado español “ou vive no bloqueo, que podería facer crónica a confrontación entre os dous bloques ideolóxicos que polarizaron as últimas eleccións, ou pacta”. Porén, destacou que para as forzas estatais, ademais de que pactar “é un recurso inhabitual” na política española, é un problema que Junts sexa imprescindíbel para este acordo após ser “menosprezada e atacada sen descanso” por PSOE e PP, e fixo fincapé en que hai dous meses as formacións que insisten en “parar a dereita non tiveron ningún problema” en unirse ao PP para evitar que Josep Trias, de Junts, se fixera coa Alcaldía de Barcelona. Este acordo, como o que “ningún réxime nin Goberno español foi capaz de facer realidade desde a caída de Barcelona o 11 de setembro de 1714”, ten que servir para que o pobo catalán “vexa cristalizadas as súas esperanzas construídas con paciencia e resistencia”, detallou, e asegurou que non renunciarán á unilateralidade posto que “só un referendo acordado co Estado español podería substituír o mandato político do 1 de outubro”. "Non hai unha receita autonómica para resolver os problemas", concluíu, delimitando que a chave “é o recoñecemento nacional de Catalunya", e "o seu dereito de autodeterminación”. A voceira do Goberno catalán, Patrícia Plaja, celebrou que as condicións de Junts “coinciden de pleno coas expresadas polo presidente [Pere] Aragonès”, e mais que “se decante cara á negociación”, tras os choques dos últimos anos entre Esquerra Republicana de Catalunya (ERC), que controla o Executivo, e Junts, que saíu del en outubro de 2022. Ao tempo, transmitiu que coa “amnistía non hai suficiente” para que Sánchez repita como presidente estatal. O Goberno español, nas "antípodas" Xa en Madrid, a voceira do Gabinete e ministra de Política Territorial polo PSOE, Isabel Rodríguez, indicou sobre a intervención de Puigdemont que “as nosas posicións están nas antípodas”, asemade, fechou a porta a negociar nun marco que non sexa o da Constitución española, logo de que o ex president defendera que as condicións previas non son contrarias á Carta Magna. Desde Sumar, cuxa líder e vicepresidenta segunda en funcións, Yolanda Díaz, foi o primeiro cargo gobernamental -sen o aval do PSOE- que se reuniu con Puigdemont desde que partiu ao exilio, o seu negociador con Junts, Jaume Asens, confirmou que é factíbel impulsar no Congreso unha lei de amnistía antes de que Sánchez afronte unha sesión de investidura, e criticou que o PSOE non movera “ficha nas negociacións” antes de que Puigdemont fixara as condicións previas. Feixoo abre a porta a "aforrar" a reunión con Junts Se “nos van propor a amnistía como requisito podemos aforrar a reunión tanto Junts como o PP”, sostivo a terza feira Alberto Núñez Feixoo após o encontro do líder do PP co seu homólogo da ultraespañolista Vox, Santiago Abascal, no marco dos contactos con outras formacións para a sesión de investidura de finais de setembro, que de forma previsíbel rematará nun fracaso do líder do PP. Entre críticas no seo do partido conservador, Feixoo mantivera a súa iniciativa de xuntarse coa formación catalá, o que non evitou que cualificara como “inaudito” e “anomalía democrática” a reunión entre Yolanda Díaz e Puigdemont “para intentar negociar a investidura”, e reclamou a Sánchez a destitución da vicepresidenta segunda e o rexeitamento ás condicións previas para a negociación dunha investidura divulgadas polo ex mandatario catalán. Podemos cuestiona Marta Lois A secretaria xeral de Podemos e ministra de Dereitos Sociais, Ione Belarra, atribuíu á “falta de experiencia” da voceira de Sumar, Marta Lois, o feito de que non se lle asignara a Podemos ningún posto de portavoz adxunto, e explicou o Expediente de Regulación de Emprego que tivo que acometer a formación polo acordo "inxusto" para integrarse en Sumar.