Natividade e morte en Palestina

Cando vaiades poñer a decoración de Nadal, lembrade que, de nacer hoxe, Xesús faríao baixo as bombas do exército israelí. A idea non é miña, pero lina nalgún chío e pareceume unha imaxe poderosa. Ao tempo, venme á cabeza que a resistencia patria ultra leva trinta e dous días rezando o rosario en Ferraz e xa anunciaron a súa intención de continuar, incluso, ata tomar as uvas. Neste Nadal atípico, máis que a fe semella ser o odio o que move montañas. Porén, este ano non haberá celebración da natividade en terras palestinas. A comunidade católica en Belén decidiu cancelar as celebracións do Nadal en solidariedade co xenocidio cometido por Israel contra a xente de Gaza. Nestes tempos de clic acelerado, tamén é nas redes onde atopo un vídeo desa comunidade no que trasladaron imaxes dun neno Xesús a diferentes lugares bombardeados. No momento no que escribo estas liñas, o exército de ocupación israelí xa asasinou a case 18.000 persoas en Palestina (segundo algunhas fontes serían xa máis de 22.000). Dous terzos, aproximadamente, foron mulleres e nenos, terriblemente masacrados e deshumanizados. Decenas de miles feridos de gran gravidade, moitos nenos e nenas sos, únicos superviventes das súas familias, con amputacións, queimaduras e corpos desfigurados. A conta, lonxe de deterse, aumenta baixo a artillería militar, a sede e a fame, utilizada de forma impune como arma de guerra. Gaza leva demasiado tempo sendo un furado negro no que naufragan os dereitos humanos pero as cifras son cada vez máis lacerantes. Destrución homicida Ninguén debera sorprenderse. Como dixo Yoav Gallant, ministro de Defensa de Israel, o seu obxectivo era "impor un cerco total á cidade de Gaza, non haberá electricidade, comida, auga, combustible. Todo estará pechado. Loitamos contra animais-humanos e actuamos en consecuencia". E fano, como se dunha broma macabra se tratase, apoiados por unha intelixencia artificial á que nomearon Habsora, é dicir, Evanxeo, que facilita a planificación e execución de ataques a grande escala. Pode que de querer insistir nas metáforas bíblicas, o nome máis preciso fose Novo Evanxeo, pois é aí onde se recolle a pasaxe da matanza dos inocentes. Masacran persoas inocentes e a calquera que poda servir de testemuña de tales atrocidades. Só así se pode entender que nos últimos dous meses xa foron asasinados en Gaza máis xornalistas (as cifras varían entre as 61 e as 83 segundo a fonte consultada) que no resto do mundo no que vai de ano. Así como máis de 110 traballadores da ONU. A destrución homicida non é casual, senón perfectamente planificada para causar o maior dano posible e deixar un espazo ermo, invivible para a poboación gazatí. As armas chamadas por eles, intelixentes, destruíron fogares, uns 62.840 bloques de vivenda foron arrasados, lugares de culto, 137, escolas, 282, as tres universidades de Gaza e 131 centros de saúde. Hoxe, como denunciaba hai uns días Ricardo Martínez, responsable de loxística de Médicos sen Fronteiras, non hai nin unha maternidade dispoñible en Gaza. É máis, dende o pasado 7 de outubro, xa houbo bebés que naceron e morreron baixo as bombas de Israel. Igual, este ano, a semana santa se adianta a decembro. As críticas comezan a ser difíciles de xestionar para o amigo americano, que espera que a ofensiva de Israel remate antes de fin de ano Crecen as protestas O baño de sangue continúa e faino coa práctica total complicidade das grandes potencias occidentais, que no mellor dos casos fan tímidas denuncias, e no peor, máis habitual, ignoran o dereito internacional cando prohibe os crimes de guerra e contra a humanidade entre os que se atopan o castigo colectivo, a persecución e a destrución de infraestruturas civís, incluíndo escolas, hospitais e lugares de culto. Ao tempo que tratan de ignorar e silenciar as multitudinarias protestas da cidadanía. Aínda así, as críticas semellan comezar a ser difíciles de xestionar para o amigo americano que, xa advertiu a Israel, espera que a ofensiva remate antes de final de ano. Será que el tamén quere tomar as uvas tranquilo. Philippe Lazzarini, responsable da Axencia das Nacións Unidas para os Refuxiados Palestinos dicía este días que Gaza xa non é un sitio para vivir, senón un lugar onde só queda miseria e dor. More Bartov, estudoso do Holocausto e o xenocidio e profesor na Universidade de Brown, lembrou recentemente: "Sabemos pola historia que é fundamental advertir do potencial dun xenocidio antes de que se produza, en lugar de condenalo tarde despois de que teña lugar". Difícil crer que aínda esteamos a tempo.