Manolo, sabes o que é cousa de mulleres? Conquistar dereitos

O 23 de abril de 1933 as mulleres puidemos exercer o dereito ao sufraxio por primeira vez en España. 80 anos desde que as mulleres temos recoñecida a participación política electoral, dos cales unicamente a exercemos durante catro décadas, se eliminamos da ecuación os anos de ditadura franquista que, efectivamente, eliminaron o dereito ao sufraxio para todo o mundo. Catro décadas de sufraxio feminino efectivo en España. Sorprende cada vez que se evidencian as poucas ocasións en que as mulleres puidemos acudir ás urnas. O voto feminino foi obxecto de categorizacións e opinións nada fundamentadas desde os seus inicios e, aínda que agora non sexa aceptado socialmente cuestionar o noso voto podemos seguir oíndo velados xuízos que a maior parte das veces emítense desde barras de bar. Desde a mesma sesión parlamentaria na que se aprobou o noso dereito para participar activamente da democracia en 1931 estendéronse argumentos tales como que o noso voto se deixa influír polo dos nosos maridos ou pola igrexa –por tanto as mulleres teriamos un voto conservador– ou que votamos con paixón e emoción pero sen sentido crítico. Spoiler: non. Radiografía do voto Como moitas lembraredes, se aínda as vacacións non nos fixeron esquecer, en xullo acudimos por segunda vez ás urnas no Estado español despois do adianto electoral das eleccións xerais á luz dos resultados das autonómicas e municipais de maio. A radiografía do voto feminino e masculino deixa unha cousa clara: a emoción e a paixón é cousa de homes, quen votan máis por reacción ou en contra de, mentres que as mulleres exercemos un sentido do voto máis a favor de. Nós votamos a favor de dereitos, eles en contra de dereitos. Non se ofendan os not all men, Manolo, xa sei que ti si votaches a favor de dereitos. Pero teñamos en conta que a tendencia de voto masculina como reacción non é un fenómeno só noso e da nosa cultura política, atópase estendido e compartido en boa parte das democracias occidentais. Pero, como votamos as mulleres nestas eleccións? Segundo Metroscopia escollemos de forma máis evidente por opcións de esquerdas que de dereitas, de feito entre nós o voto aos partidos progresistas superou aos conservadores e de extrema dereita en máis de un millón de votos. No caso dos homes non foi así, pois a prelación da dereita sobre a esquerda superou o millón e medio de votos. As mulleres optaron en maior medida por opcións de progreso, os homes pola dereita. Poderiamos mesmo concretar máis, por se Manolo se ofende: segundo Metroscopia, os resultados da dereita e da extrema dereita débense en gran parte aos homes novos e de mediana idade, de clase traballadora. Un voto exercido como reacción á consecución de dereitos por parte de diferentes colectivos oprimidos e vulnerabilizados que lles xera a sensación de ver perdidos os seus. Non perden dereitos, pero si a posición privilexiada que ao longo da historia tiveron, así que non é do todo incerto ese sentimento e a súa acompañada onda reaccionaria de indignación masculina. A extrema dereita, tamén a dereita, sábeo e cos sentimentos xogan. As mulleres fomos determinantes para non deixar o camiño directo á formación dun goberno de dereita e extrema dereita Menor abstención As mulleres, en cambio, votamos preferentemente formacións de esquerdas, vemos que o 44,4% eliximos PSOE ou Sumar mentres que as opcións de dereitas elixíronas pouco máis dun 30%, segundo a macroenquisa electoral do CIS. As opcións de esquerdas, para as mulleres, tamén están no podio á hora de considerar a simpatía ou a preferencia cara a diferentes formacións, ou a simpatía cara aos líderes destas. Tamén participamos máis e anticipámonos. Seguindo co CIS, a participación das mulleres foi maior que a dos homes tanto no voto por correo como en urna. E non só, non nos abstivemos menos, tamén tivemos a opción de voto máis clara desde antes que eles. O 23 de xullo anticipouse unha vitoria da dereita e a extrema dereita con amplitude suficiente como para formar goberno, que non se deu. Agora non está clara a formación dun goberno de esquerdas ou se nos veremos nos colexios electorais de novo nuns meses –esta vez con abrigos– pero o que si queda claro é que as mulleres fomos determinantes, como mínimo, para non deixar o camiño directo á formación dun goberno de dereita e extrema dereita. Descansemos que nolo gañamos.