41 persoas migrantes morren no Mediterráneo, incluídas tres crianzas

Salvatore Vella, fiscal da illa italiana de Lampedusa, confirmou a cuarta feira que 41 persoas migrantes terían morto no mar Mediterráneo tras o afundimento do buque no que trataban de chegar a Europa. Tres dos falecementos corresponden a crianzas. Segundo o relato das persoas superviventes, dous homes, unha muller e un menor de idade non acompañado procedentes de Costa do Marfil e Guinea-Conakry, que se presume que pasaron varios días á deriva no mar sen comida ou auga potábel, detallou Vella, partiron de Sfax, en Tunisia, a pasada quinta feira. Pouco despois, en mar aberto, a embarcación de sete metros de eslora envorcou e afundiu após o impacto dunha onda no Mediterráneo central. As catro persoas que sobreviviron indicaron á entidade non gobernamental dedicada ao rescate de migrantes Sea Watch que “estaban entre os poucos a bordo cun chaleco salvavidas”, e logo do naufraxio “permaneceron na auga até que atoparon outro bote baleiro”. A organización informou de que un dos seus avións de vixilancia captou como eran rescatadas por un buque de carga no estreito de Sicilia, antes de ser entregados á Garda Costeira italiana, que os levou a Lampedusa a cuarta feira. Reuters cita “unha fonte con coñecemento do asunto” que sostén que é “pouco probábel” que se trate dalgún dos dous naufraxios que Roma comunicou o domingo, e que motivaron o rescate de 57 persoas e dous corpos sen vida. Un día despois, as autoridades tunesinas transmitiron que rescataran 11 corpos, mentres 44 persoas permanecían desaparecidas, por outro afundimento. Italia sinalou que 93.000 persoas migrantes chegaron ao país este ano cruzando o Mediterráneo, duplicando as cifras de 2022 tras o feche de antigas rutas, algo derivado do endurecemento da resposta á chegada de migrantes por parte de países como Grecia -con múltiples denuncias de violacións aos dereitos humanos- e dos acordos da Unión Europea (UE) con Estados como Libia ou Marrocos para que freen a saída de migrantes das súas costas. O último país co que se asinou un acordo semellante foi Tunisia, logo de acumularse as saídas nas súas costas polas limitacións crecentes noutros Estados. “Sistema de violencia” A coordinadora de comunicación de SOS Mediterráneo, Claire Juchat, que se atopa a bordo do Ocean Viking, nave que executa operacións de rescate, critica en Swissinfo que a UE permita co seu financiamento “un sistema de violencia” contra as persoas migrantes, despois de denunciar que a Garda Costeira libia disparou perto do seu buque cando desenvolvía o rescate de 11 persoas nun bote inchábel. A embarcación dos gardacostas libios fora doada por Italia menos dun mes antes. “Está ben documentado que unha vez que a Garda Costeira [libia] intercepta as persoas no mar son devoltas aos centros de detención onde son novamente torturadas”, debulla. A propia Comisión Europea admitiu “claros indicios de grupos criminais que se infiltran nos gardacostas”. O certo é que este comportamento, instigado polos pactos e o financiamento que implica por parte da UE, viola a Convención sobre o Estatuto dos Refuxiados da Organización das Nacións Unidas (ONU), que recolle desde 1951 que estas persoas non poden ser devoltas a lugares nos que afrontan ameazas á súa vida ou liberdade. “Este é un principio clave do dereito internacional, as persoas que son rescatadas ou interceptadas no mar deben ser levadas a lugares seguros, e iso está bastante claro”, ratifica Shabia Mantoo, voceira do Alto Comisionado da ONU para os Refuxiados (Acnur). No caso do Reino Unido, aprobouse unha norma migratoria que a ONU considerou unha violación das leis internacionais polas restricións á solicitude de asilo. Antes, Bruxelas dera luz verde a un acordo migratorio que inclúe expulsar a terceiros países que definan como seguros a persoas ás que rexeiten as súas solicitudes de asilo. Ao respecto da Convención Europea sobre Dereitos Humanos, o ministro de Inmigración británico, Robert Jenrick, subliñou a determinación do Executivo á retirada de Londres do pacto se é precisa para “defender as nosas fronteiras e pór orde no noso sistema de asilo”, tras vetar o Tribunal Europeo de Dereitos Humanos en primeira instancia o intento do Goberno conservador de enviar a Ruanda persoas que solicitaran asilo no Reino Unido, e que está nas mans da Xustiza británica. De fracasar a opción de Ruanda, Londres programa un acordo semellante con outros países africanos, e non descartou o envío de persoas migrantes á illa Ascensión, no medio do océano Atlántico. Xa na UE, Bruxelas non deu signos de estar a reavaliar as súas políticas após a petición da ONU de “pór a seguridade e a solidariedade no centro da súa actuación no Mediterráneo”, creando rutas seguras, despois dun naufraxio en xuño no mar Xónico no que faleceron máis de 500 persoas migrantes. Até ese momento, reitera a entidade, a do mar Mediterráneo seguirá sendo a ruta migratoria máis mortífera do planeta. Coas mortes confirmadas a cuarta feira, máis de 2.100 persoas faleceron na travesía este ano. Denuncian que a barcaza británica é un cárcere Dáme "a sensación de estar entrando na prisión de Alcatraz [nos Estados Unidos]”, subliñou á BBC un solicitante de asilo afgán, un dos primeiros en entrar na barcaza Bibby Stockholm, na que o Reino Unido pretende aloxar até 500 persoas migrantes xustificándose no aforro en relación aos hoteis. Após defender que non hai espazo para as 500 persoas proxectadas, narra ataques de pánico e incide en que “hai xente entre nós á que o médico de aquí lle deu fortes medicamentos para a depresión”, destacando a forte seguridade da barcaza e a distancia á que se teñen que desprazar nun autobús só para poder camiñar. Ameazas aos migrantes Neste sentido, The Guardian publicou que varias persoas migrantes se negaron a subir á barcaza por “razóns de seguridade”. En paralelo, unha carta do Ministerio de Interior a unha persoa migrante advirte que “se os solicitantes de asilo non aceptan unha oferta de aloxamento adecuado sen unha explicación razoábel, non deben agardar que se lles ofreza un aloxamento alternativo”. Ademais, o Goberno precisou que o ingreso na barcaza “non é unha elección”, ameazando con deixar “fóra do sistema de axuda ao asilo” as persoas migrantes que se neguen a embarcar.