A feira de Monterroso prevé máis de 40.000 visitantes e miles de euros en vendas

Todo está pronto en Monteroso para celebrar hoxe, un ano máis -e van xa 804-, a Feira de Santos, a chamada "Feira de Feiras", a segunda por antigüidade da Galiza (só por detrás das San Lucas de Mondoñedo, na Mariña). Hai vestixios da celebración deste evento que a datan en 1219, e a súa idade e relevancia responden a que Monterroso foi historicamente cruce de camiños dos arrieiros desde a costa galega cara a Astorga, Zamora e Portugal. Cada 1 de novembro, este concello da Comarca da Ulloa de 3.585 habitantes recibe arredor de 40.000 visitas chegadas de toda a Galiza, de distintos puntos do Estado español e do Norte de Portugal. O alcalde, Eloy Pérez, confirma a Nós Diario que este ano bateranse ademais récords de postos de venda na feira, máis de 1.100, e coas previsións que traballa o Concello este ano agárdase que o retorno económico para Monterroso será “de centos de milleiros de euros”. O rexedor asegura que Monterroso ten pendente un estudo a fondo das cifras que cada ano manexa esta feira, xa que “tanto o comercio como a hostalería local fai nesta xornada boa parte da conta de resultados de todo o ano”. Tempo de feirear: das feiras tradicionais á Semana Verde O recinto desta Feira de Santos é “toda a vila”, explica Pérez, “hai xente por todos os recunchos e a partir das once da mañá xa hai colas de milleiros de persoas visitando todos os postos”. Como novidades, na edición deste ano haberá unha oficina agraria móbil no recinto feiral para facilitar trámites aos perto de mil tratantes de gando que cada ano acoden a este evento con exemplares de vacún, porcino e cabalar. De feito este é un dos encontros de gando cabalar máis importantes da Galiza. Este mercado está centrado tradicionalmente nos produtos de tempada, por iso no recinto A Cúpula, con 10.000 metros cadrados, concéntranse centos de postos de noces, castañas, verdura de tempada, queixos, pan ou mel. Ademais a mostra reúne outros postos de venda de cestaría, olaría e manufacturas artesanais, tanto da Ulloa como doutros puntos de toda Galiza. As vendas directas, os distintos produtos que se poñen á venda, as transaccións con tratantes e a feira de gando fan “moi difícil”, segundo explica o alcalde, estimar unha cifra do volume de negocio que cada ano move esta Feira de Santos, que en todo caso “son milleiros e milleiros de euros” nun concello no que a renda media dos seus veciños é de 16.351 euros por habitante, segundo os últimos datos do Instituto Galego de Estatística. Esta feira data da Idade Media e vincúlase o seu nacemento ao cobro dun imposto sobre o sal polo rei Alfonso VIII perto da vila. Monterroso conta desde hai uns meses cun Centro de Interpretación “Vila de feiras” que o 1 de novembro acollerá, para ser visitado polos asistentes á feira, unha exposición nunha das plantas que analiza a evolución da vila arredor das súas feiras. Monterroso, capital do queixo Ademais, o alcalde destaca o feito de que Monterroso “é unha vila moi rica en patrimonio, aquí hai unha mostra moi representativa do Románico galego. E no museo temos exposta a historia dun Castelo que xa non existe no que se criaron varios reis. A historia vinculada a esta construción mesmo a descoñecen moitos veciños e veciñas”. A zona conta co traballo de recuperación e posta en valor que leva a cabo o Instituto de Estudos Ulloáns. A Feira de Santos recibiu en 2011 a Declaración de Interese Turístico de Galiza, e o Concello está agora cos trámites para lograr este distintivo a nivel do Estado. O alcalde recoñece que é un proceso “longo, nós estamos traballando para darlle á feira a transcendencia fóra das fronteiras da Galiza”. Sen dúbida a súa historia pesará para conseguilo, e o feito de que nestes máis de 800 anos só deixou de celebrarse en 2 ocasións por emerxencias sanitarias: en 1918 polo gromo da gripe e en 2020 a causa da pandemia da Covid. Cen postos de polbo Tamén estará en Monterroso este ano o foodtruck de Mar ofrecendo degustacións na praza Antón Losada de pratos elaborados con produtos da costa galega. Claro que si se trata de gastronomía o rei desta xornada será o polbo, coa presenza de máis de 100 polbeiros e polbeiras que teñen marcada esta data en Monterroso no seu almanaque dos días de máis facturación do ano. A Asociación de Polbeiras do Carballiño instala catro dos postos de polbo na feira deste ano. Segundo explican a Nós Diario, só nestes catro postos agardan vender hoxe máis dunha tonelada do cefalópodo. Cada un deles colle entre 250 e 2.170 quilos de polbo e pola experiencia de anos anteriores saben que o van a vender todo. En canto ao prezo, venderán cada ración entre 10 e 11 euros, afectadas coma están no seu caso polo encarecemento do aceite de oliva nos últimos meses. Os 30 establecementos hostaleiros locais non dan abasto para atender os visitantes, o alcalde explica que “coa hostalaría local non dariamos cuberto a demanda” e por iso as polbeiras completan en cada recuncho de Monterroso a oferta gastronómica para os milleiros de visitantes. O elevado número de visitas cada 1 de novembro mesmo reparte comensais entre outros establecementos hostaleiros das distintas parroquias e nos concellos limítrofes. Palas de Rei, Antas de Ulla, Portomarín, Taboada ou Guntín benefícianse nesta xornada do reclamo da feira de Monterroso, mesmo a 25 quilómetros de distancia, o concello de Melide ve incrementada nesa xornada o volume de negocio dos seus establecementos de hostalaría. Unha romaría queer polo común Economía circular Tendo en conta a idade que ten esta feira podería considerarse un dos exemplos clásicos na Galiza da economía circular. A xente que leva toda a vida acudindo a esta cita en Monterroso (agora cunha media de 80 anos), conta que o 1 de novembro era o momento de “ir vender á feira os produtos da casa, sobre todo as castañas e as noces, pero tamén outros produtos como queixos e doces”. Cos cartos que facían ese día na Feira de Santos, Carme, veciña de Visantoña (Santiso, Terra de Melide) explica que “alí mesmo na feira eu mercaba roupa da casa, sabas e mantas novas para todo o ano”. O proceso, no caso de Carme, repetíase cada ano. “Durante todo o mes de outubro apañaba as noces das nogueiras da casa, lavábaas ben, secaban ao enxoito e o día 1 ía a Monterroso con elas”. Alí facía venda directa ou a través de tratantes destes produtos, “e os cartos das noces non viñan para a casa, xa os gastaba alí noutras cousas que precisaba para pasar o inverno”.