Albízaras! O Real Club Celta de Vigo estará esta sexta feira no sorteo dos cuartos de final da Copa do Rei despois de eliminar o Valencia en Mestalla, a quen venceu por tres goles (De la Torre, '12; Douvikas, '18 e '79) a un (Pepelu, '29). Optou Benítez por un once inédito nos seus sete meses á fronte do Celta, co recentemente renovado Iván Villar en portería; defensa de catro con Kevin, o canteirán Carlos Domínguez e os xa recuperados das súas respectivas lesións Carl Starfelt e Mihailo Ristić; no centro do campo Fran Beltrán e Hugo Sotelo compartiron responsabilidades con Miguel Rodríguez e Luca De la Torre, titulares das bandas; mentres que as responsabilidades ofensivas recaeron sobre Swedberg e Douvikas.
O choque comezou, como era de agardar nun partido no que un técnico tan conservador como o madrileño medía forzas cun dos seus pupilos máis adiantados, Rubén Baraja, con xogo, a un e outro lado do campo, que non destacou polo seu carácter alegre e vistoso, senón máis ben por todo o contrario... até que un inesperado gol rachou coa monotonía no minuto 12.
Logo dun saque de curruncho desde o costado dereito da área valencianista, unha saída en falso de Doménech habilitou Kevin para asistir coa testa a De la Torre, e o ianquee, de forma inverosímil, inventou unha xenialidade para marcar co calcaño totalmente de costas á portería ché.
E, sen tempo case para dixerir o tanto, 120 segundos máis tarde De Burgos Bengoechea pitaba un claro penalti logo de que Diego López derrubase o canteirán Miguel Rodríguez cun tackle. Douvikas, o Pichichi da Copa, non dubidou en asumir a responsabilidade e con moitísima sangue fría definiu desde os 11 metros ao lado esquerdo de Doménech, a quen enganou por completo grazas a unha efectiva paradinha.
Co Valencia en KO técnico, o Celta, que desde hai anos semella sentir especial desinterese no que se podería entender como 'gañar fácil',- viu como os locais recortaban distancias no '28 logo dunha pena máxima cometida por Carlos Domínguez, que golpeou o balón co cóbado dentro da área ao máis puro estilo Ricardo Zamora, nun xesto tan instintivo como incomprensíbel.
O golpe deixou os celestes co pé cambiado, e sufriron en extremo para conservar a súa superioridade no electrónico até a chegada do intermedio. Salvados pola campá. Despois, na reanudación, a cabra tirou ao monte e Benítez non puido resistir a irrefreábel tentación de encerrarse no seu campo, renunciando a toda pulsión ofensiva.
Sufrindo en extremo ante o asedio local, só un tanto no '79 de, quen senón, o Owen do Celta, Tasos Douvikas, cun soberbio testarazo, devolveu a tranquilidade e certificou o pase aos cuartos.
