galeguismo

 Anxo Quintana  voltou comparecer publicamente nunha ateigada sala ourensá para certificar a mala saúde política do noso País e para chamar á cidadanía á unha revolta pacífica que garanta que Galicia  non fique illada e esquecida no panorama de mutación constitucional que xa se albisca.

Chama a atención a continua obsesión por situar a xeito ao galeguismo político no eixo esquerdas-dereitas. Deste xeito, moitos pensan que “compre un galeguismo de centro, como o do PNV ou CDC”  e outros din “a nosa proposta é inequívocamente nacionalista e de esquerdas”. 

Case medio millón de galegos residen fóra do Estado (25% do total estatal). Se a isto lle engadimos un desemprego do 22% e un 54,3% de poboaciòn activa- fronte ao 59,6% estatal- podemos albiscar a magnitude da recesión en Galicia, alimentada por delongadas políticas de austeridade. Mais non son só as políticas da austeridade as que fracasan.

Coa dor aínda ben viva en Compostela polas mortes da curva de Angrois -un absurdo accidente froito da mestura entre imprudencias e recortes asasinos en seguridade ferroviaria que afogou, na dor polos preto dos 80 mortos, a ledicia das festas compostelás e as manifestacións do día da patria-, a gaita soaba melancólica na igrexa da Compañía de María, a carón do vello edificio da Universidade compostelán, co son do himno do antigo Reino de Galiza para dicirlle o derradeiro adeus da familia, irmás de congregación e numerosas amigas e amigos a unha monxa atípica: Herminia Estoa Bouso.

Marcan como obxectivo o da defensa e promoción do idioma e cultura de Galiza, a protección do ambiente e patrimonio; e puxar pola transparencia na xestión pública.