Rueda, a eólica e os xuíces

Hai un par de días, o presidente da Xunta de Galiza, Alfonso Rueda, dixo que quere pensar que o Tribunal Superior de Xustiza de Galiza (TSXG) non está a emendar a política eólica da Administración que el mesmo preside, porque –a entender de Rueda–, se a estivese negando, "habería que pensar que o que fai o TSXG ou algúns maxistrados é política ou tentar evitar unha política que non lles gusta". Esta resposta veu a conto das preguntas dos xornalistas sobre a recente paralización cautelar, por parte daquel Tribunal, das obras do parque eólico Acibal. Mira que hai proxectos eólicos en tramitación, e o presidente foi escoller precisamente o proxecto Acibal para botar a lingua a pacer. Debería ter pasado antes de falar pola Dirección Xeral de Patrimonio, para que lle amosasen, a respecto dese proxecto, a pila de denuncias presentadas pola veciñanza afectada durante os últimos meses, e para que asemade o informasen verbo das denuncias ao Seprona ou da existencia dunhas dilixencias previas abertas no xulgado de Instrución de Caldas de Reis en relación coa desfeita patrimonial que se está a perpetrar nunha zona tan sensible como a de Campo Lameiro e Moraña. Polo demais, resulta de sumo interese que o presidente diga que non quere pensar que os xuíces, ou algún deles, estean a facer política. Xuíces e xuízas, por certo, cuxa listaxe con nomes e apelidos xa se encargou de publicar La Voz de Galicia. A plebe ten dereito a saber, claro que si. Cuestión de Dereito Rueda non quere pensar iso, e eu quixera pensar que Rueda non se desvela polo negocio das empresas eólicas, pero non o penso. No fondo, certamente, vén dando o mesmo a miña opinión, xa que neste asunto non hai posibilidade de que se estabeleza un debate público en termos de igualdade de oportunidades. Porque unha cousa digo eu, señor Rueda, xa que a enerxía é tan importante para o futuro do país, por que razón non se presta o Goberno que preside a que –por exemplo–, se organice un debate na Televisión de Galiza, que a pagamos todos, entre o ubicuo presidente da patronal eólica e esas organizacións de ecoloxistas malignas, vingativas e politizadas que lles están a amargar a existencia, a vostedes e á patronal eólica? O costume de practicar mal o Dereito non se cura tomando unha aspirina Debería o señor presidente caer na conta de que a postura actual da Xunta nesta cuestión balancea entre o patético e o demencial. Dicir nun mesmo discurso que se respectan as resolucións xudiciais, pero que non se entenden porque toda a tramitación administrativa foi rigorosa e legal resulta difícil de dixerir. Espallar, supoñemos que para maior tranquilidade do capital, que a partir de que se aprobe a Lei de acompañamento aos orzamentos se vai solucionar todo, que non vai haber máis atrancos na tramitación dos parques é un engano e unha estupidez de dimensión industrial, pola simple razón de que o Dereito e as normas non son matemáticas, e porque o costume de practicar mal o Dereito non se cura tomando unha aspirina. Hai que saber, non chega con aparentar. E apuntar con ironías de preescolar os xuíces, ou algúns deles, é non entender nada. Soa a aquilo do pequeno que suspende todo porque malia ser moi intelixente non estuda. Nós facémolo moi ben, pero os ecoloxistas e os xuíces son perversos, están en contra do país. Son os do non, que dicía Don Manuel. Que quere que lle diga eu? Se o pequeno non estuda, o pequeno non vale para nada. Interese xeral Xa veremos, en calquera caso, como resulta a cousa. Cando o antecesor de Alfonso Rueda, nada máis coroarse, anulou o concurso eólico do bipartito, o erario público tivo que gastar uns cartiños en indemnizar as empresas que se presentaran. O asunto é que a cantidade que a Xunta vai ter que pagar como indemnización por cada autorización que os tribunais anulen agora, seguramente, vai ser maior que todas as cantidades xuntas que se pagaron naquel momento. Non se lle pode negar aos gobernantes do partido único que son xente que lle bota peito. Unha verdadeira mágoa que só llo boten cando disparan con cartos públicos. Eu sempre penso que un dos grandes retos da vida cotiá dunha persoa é descansar, deitarse e ser quen de durmir. E adoito pensalo, precisamente, cando dou con xente que non me explico como pode durmir. Non quero chegar a concluír, señor Rueda, que a vostede lle pase iso, porque significaría que vostede estaría sendo consciente de que a salvagarda do interese xeral é unha parvada. Pero tranquilo. Do mesmo xeito que vostede considera que os xuíces do TSXG non se meten en política, eu considero que vostede, simplemente, non é consciente do que fai e do que di.