Desde tempos inmemoriais, unha das críticas –para outras persoas son simples diagnósticos- que se fan ao sector primario galego ten a ver coa súa cativa capacidade para se afortalar internamente a través da consolidación dun mercado interior sólido e da organización inequívoca da súa infraestrutura produtiva. Hai certa verdade nesa afirmación, mais por si mesma non é quen de explicar o gran problema do sector primario galego, abafado polas decisións que emanan da Unión Europea –o lácteo e as cotas de peixe son só dous exemplos, aínda que ben dramáticos- e tamén pola súa incapacidade para posicionar ben os seus produtos nun mercado mundializado.
Efectivamente, hai síntomas que indican que o sector primario galego non está todo o desenvolvido que debese e que o peso na súa economía das actividades profesionais que se tiñan por referentes non é tan determinante como semella. Ou, cando menos, que a dinámica dun mercado globalizado non favorece en absoluto os intereses do tecido produtivo primario propio.
A priori –os dados obxectivos non deixan lugar a dúbidas- a pesca e mais a agricultura teñen unha importancia vital na economía galega. Entre ambas as dúas representan o 4,6% do Produto Interior Bruto e empregan máis de 71.000 persoas, segundo os dados do Instituto Galego de Estatística. Non é, porén, Galiza a comunidade autónoma co sector primario máis importante. En CastillaLa Mancha, cun 6,7%; Extremadura, cun 5,6; Aragón, cun 5,2%; La Rioja, cun 4,9% e Andalucía, con só unha décima menos, o peso da agricultura e a pesca –no caso dos territorios costeiros- na súa riqueza é maior.
Mais a realidade dos números di que mesmo naqueles produtos máis vencellados á economía local existe unha forte dependencia no subministro de materias primas ou de produtos procedentes da transformación das mesmas. É dicir, a balanza comercial dos alimentos ou materias primas que con maior intensidade se identifican co modelo produtivo galego é negativa. Esta é a principal diferenza de Galiza en relación co resto dos territorios cun peso do sector primario igual ou superior ao 4% dos seus respectivos PIB.
A reportaxe completa podes lela no Sermos Galiza nº214, xa na nosa loxa
