A primeira guerrilla antifranquista galega (1936-1940)

Un esforzo malogrado

Antes da aparición das grandes organizacións aglutinadoras da resistencia guerrilleira, como a Federación de Guerrillas de León-Galicia (1942) e o Ejército Guerrillero de Galicia (1946), existiu no país unha longa historia de resistencia armada entre os anos 1936 e 1940. Ao tempo que se libraba a guerra civil, grupos de fuxidos que sobreviviron mercé ao apoio popular deron tamén a batalla na retagarda franquista, e constituíron a base sobre a que posteriormente apareceron as organizacións guerrilleiras. 
Grupo de guerrilleiros nas Fragas do Eume, algúns deles fuxidos desde o golpe militar.  De abaixo a arriba e de esquerda a dereita: Paco da Casanova, Ramiro Martínez López ‘Zapateiro’, Juan de Limodre, Vicente Peña Tarrasa, Jesús López Ardao ‘O de Someiro’, Jesús Iglesias ‘Caudillo’, Manuel Piñeiro Antón ‘Manolo do Menor’ e Juan Martínez. (Foto: Arquivo particular)
photo_camera Grupo de guerrilleiros nas Fragas do Eume, algúns deles fuxidos desde o golpe militar. De abaixo a arriba e de esquerda a dereita: Paco da Casanova, Ramiro Martínez López ‘Zapateiro’, Juan de Limodre, Vicente Peña Tarrasa, Jesús López Ardao ‘O de Someiro’, Jesús Iglesias ‘Caudillo’, Manuel Piñeiro Antón ‘Manolo do Menor’ e Juan Martínez. (Foto: Arquivo particular)
A resistencia ao golpe militar xerou os primeiros grupos de fuxidos na Galiza, que se foron desprazando desde os ámbitos urbanos até zonas periurbanas primeiro, e máis arredadas despois, para…
 
Debes estar rexistrado para ler este contido
star
Poderás rexistrarte co teu correo. É rápido e gratis.
Precisa axuda? Envíanos un correo electrónico a [email protected].
Comentarios